"(...)Tam da söz 'mutluluk'tan açılmışken, lütfen söyler misiniz bana, niçin bir müzikle tam olarak bütünleştikten sonra güzel geçmiş bir akşamdan, sevimli insanlarla konuştuktan sonra, bütün bunlardan başka bir yerdeki bir mutluluğun çağrışımı gibi geliyor da, gerçek bizim sahip olduğumuz bir mutluluk olmuyor? Neden böyle? Fakat belki siz bu tür duyguları bilmezsiniz?"
…ne var ki, çocukluktan çıkmış her gencin, onu çocuk görmeye alışmış bir çevreye döndüğünde genelde hissettiği o hafif sıkılganlığı hissediyordu içinde.
Yaşamı, her anının bir anlamı olacak şekilde kurmalı.
Sayfa 159Kitabı okuyor
Genelde prensip diye bir şey yoktur; hala anlayamamışsın bunu! Duygular vardır. Her şey duygulara bağlıdır.
Sayfa 160Kitabı okuyor
Yiyorsun, içiyorsun, en doğru, en güzel şekilde yaşayıp gidiyorsun. Ama gene de sıkılır insan; diğer insanlarla bir arada olmak, onlara yakın olmak ister.
Sayfa 158Kitabı okuyor
Karnını doyurabilmek için herkes kendi elleriyle kazmak zorunda toprağını.Başkalarına güvenmeye gelmiyor: Herkes çalışacak.
Sayfa 152Kitabı okuyor
Yorulana kadar yürümeye devam etti, fakat huzursuzluğu ve kederi bir türlü geçip gitmek bilmiyordu.
İnsan o tatlı anları neden sonsuza kadar yaşayamıyor ?
Farkında olmasak da bazen böyle olabiliyoruz.
Hayatınızı öyle bozulmaz bir düzene göre organize etmişsiniz ki, ne sıkılmaya, ne üzüntüye, ne de acı veren duygulara vaktiniz var.
"Oysa ben kendim hakkında öylesine çok şey biliyorum ki, çok mutsuzum."
İnsanın herhangi bir şey için tüm varlığını feda etmesinin kolay bir şey olduğunu mu düşünüyorsunuz.?
Eğer düşünmeye, beklemeye değerinizi ölçmeye ve kendinize bir değer biçmeye başlarsanız hiç de kolay değil, demek istiyorum.
Olmuyacak şeyleri tekrar denemek
Bir gülümseme yerleşmişti; tüm bunlar ona, aklını karıştıran bir anıyı hatırlatmış gibiydi. Aklını karıştıran çeşitli dürtülerin etkisi altında, hayatın gelip geçtiğinin bilincinde ve bir yeniliğe hasretken kendisini tekrar belirli bir noktaya çekip bu işin ötesini görmeye zorlamıştı; ancak orada bir boşluk, bir hiçlik... Veya çok daha berbat bir şeyler vardı.
Hepimizin hayatı pamuk ipliğine bağlı, boşluk yanı başımızda, yine de gidip başımıza türlü dertler açıyoruz, hayatımızı kendimize zindan etmeden yapamıyoruz.