türkiyede devrimci güçleri'nin başlıca zaaflerı nelerdir?
1-) kendi içlerinde olağanüstü dağınık ve teşkilatsız bulunuşları.
2-) geniş halk yığınları içinde olağanüstü beceriksiz ve azınlıkta kalışları..
finans-kapitalin milleti bankalar topluluğudur. finans-kapitalin vatanı emperyalist oligarşinin egemen olduğu "ruy'i zemin yeryüzü"dür.
bizde emperyalist açıdan başlıca sınıf savaşı bütün kapitalist sınıfı ile halk arasında olmaktan uzaktır. gerçek sömürü ve baskı bakımından halkı etkisi altında tutan güç, finans-kapital zümresi ile o zümrenin yüzde yüz buyruğu altına girmiş bulunan ortak tefeci-bezirgan sınıfıdır.
burnunun ucunu şalgam diye ısırmaya ve bindiği dalı her zaman keyif için kesmeye hazır olan tefeci-bezirgan sınıfından her şey beklenir.
ap mi işçi partisi, tip mi işçi partisi şaşırtıcı :)
giyinik efendi takımı, halktan çok TİP'i desteklemektedir.
türkiye'nin "vahşi" kapitalistleri, türkiye işçi partisi'ne sempati duymuşlardır. türkiye'de işçi partisi görülmedik toleransla karşılanmıştır.
burjuva partisi mi, işçi partisi mi?
özellikle türkiye'de işçi sınıfı ve işçi partisi içine burjuva nüfuzunun işlemiş bulunması kimsenin saçını başını yolmasını gerektirmese gerekir.
marksa göre, aristokrat işçi burjuva koludur.
tip'in ilk kurucuları türkiye'nin - kediye göre budu - "aristokrat işçi" zümresidir.
sınıf, tabaka ve zümre ayrımı.
aydınların kimisi gerçekten burjuvanın domuzudurlar. kimileri orta halli aydınlardır. kimi aydınlar küçükburjuva'dırlar. bu tabakaların basamak ayrıntılarına pek bakılmaz.
aydınlar işçi hareketine girerken burjuva aydınlıklarından pek çok şeyleri oraya götürmüşler ve götüreceklerdir. buna işçi sınıfı düşüncesi ve davranışına etkisi "burjuva sosyalizmi" adını alır.
işçi partisi içinde "ekonomizm" adı alan ve siyasi savaşı önemsemeyen, sonra "legal marksizm" adını alan ve yalnız burjuva sosyalizmini bütün imtiyazlarıyla savunan akıllılar çıktı.
kapitalist sınıfı iktidarda kaldığı sürece, gerek feodal kafa için, gerek kapitalist bireyciliği için, ülkücülük enayilik olarak kalacaktır.
marksizm, küçükburjuva ahlakçılığı değildir.
gerçekte proleterya sosyalizmi elbet burjuva sosyalizminin ne mutlak anlamıyla düşmanıdır ne mutlak anlamıyla dostudur.
güreş için birinci şart elense etmektir. güreş, yenmek için yapılır.