İnsanlar geçmiş çağlara göre birbirlerinin gözlerinin içine bakarak, birbirleriyle konuşarak, birbirlerini anladıklarını hissederek ve hissettirerek daha az vakit geçiriyor. Giderek insanla makine arası varlıklara dönüşüyoruz. Makinesiz olamayan adeta ancak ekranlar vasıtasıyla var olabilen eksik varlıklar haline geliyoruz. Sıcak insan teması azalıyor ve bu da bizim en temel duygumuz olan anlaşılma ihtiyacımızı eksik bırakıyor; yoksunluk çekiyoruz.
Anlaşılmadan kalıyoruz.
Emin ol, eğer insanlık olarak yeni bir karanlık yaşayacaksak bil ki bu durum doğruyu yalnız bıraktığımız için başımıza gelecek. Tıpkı geçmişte insanların yaptığı gibi