Hayatın bir planı yoktur. Varsa da, bizim hayatlarımızı ve seçimlerimizi aşan bir plan olmalı bu, akıl erdiremeyiz, boş yere zaman yitirmeyelim.
Hangi yol ağzı, hangi kararlar için gereken zamanı tanır ki?
Zaman yalnızca geçer.
Rüyanın bittiği yerde başlayan bir masal yok mudur Prensim? İnsanların uyanıkken de sevildiği masallar ...
Kadınların güçlü olduğu anlarda, ilk küçümsedikleri şeyin, diğer kadınlar olduğunu anlıyor. Muştik'in sinemada söylediği masaldaki sözü anımsıyor: Bütün kızlar günün birinde kraliçe olmak ister!
Ve eklemek istiyor: Hiçbir memlekette iki kraliçe birden olmaz !
... belki de rüyaların hayattan daha bağışlamasız olduğunu düşünüyor.
Doğru saklanmış duyguların, sağlam fikirler kadar yol gösterici olduğuna inanıyor.
Bazı kadınlar arasında kadın olmanın yetmediği büyük uzaklıklar vardır.
Yaşlandıkça, olgunlaştıkça, yanıtlarım değil de, sorularım çoğalıyor. Ne tuhaf!
Masallar da sahiciliğini yitirmeye başladı, yapaylaştı, sahteleşti. Sanki onlar da çürüyorlar, içimiz gibi, gövdemiz gibi.
Sentetik masallar yaşıyoruz artık. Bütün oyunlarda naylon tadı var. Belki de ta eskiden beri böyledi bu; ama biz farkında değildik.
Sen kendini kendi masalından sürgün ettikten sonra, hiçbir masalı yurt tutamaz sın.
Herkes, bir başkası olmak ister aslında, dedi. Bunu sakın unutma! Bu yüzden kimse kendisi kalamaz. Bütün romanlar, hikayeler, piyesler, filmler bunun içindir; insana bir başkası olma imkanı sunmak için.
Ayna, yüzümüzün uğultusudur.
Her insanın kendine yaptığı ilk yolculuk, ayna yoluyla olmuştur. Her genç kız ve kadın, kendini ayna yoluyla keşfeder, ayna yoluyla yeniden şekillendirir ya da değiştirir. Herkes kendi yolculuğunun sırrını kendi aynasına sırlar. İnsan, kendine tuttuğu aynayla yolunu bulur.
Geçmişte ölüm yoktur. Eğer geçmişte kalmayı bir çeşit ölüm saymazsak tabii.
Ölümlü bir varlık olan insanın, hayattan alacağı en büyük intikam, zamanı en iyi biçimde kullanmayı öğrenmektir. Çünkü, bu konuda hayat hep hile yapar.
Birinin vücudu, diğerinin parasını tuzağa düşürür. Ya da tersi olur. Birinin imkanları, diğerinin hayallerini. Herkes birbirinin çaresizliğini kullanır aslında. Kapana kıstırdığını sandığının kapanına kısılmış olduğunu anlarsın kimi zaman. İnan, hayatın, ders vermeye bile vakti yoktur! "Hayat dersi" dedikleri, iş işten geçmeden bunlann farkına varmaktır yalnızca.