İnsanları tanımakta acemi olduğum için, yalnızlıkta bu kadar ustalaştım...
Ey, benim iyimser hâllerim,
Çabuk aldanışlarım,
Hep inanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Değmeyecekleri kafama takışlarım,
Yoktan yere, akıp giden gözyaşlarım,
Herkesi, insan yerine koyuşlarım,
Hepinize elveda…
Uğur Gökbulut
Yola gönüllülerle çıkılır. İkna edilmişlerle değil.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Yaptığım şeyin doğru olduğunu söyleyemem anne. Ama bu gidişin yapacağım birçok yanlış şeyin önüne geçeceğinden eminim. Babamın beni iyi hatırlıyacağını düşünmüyorum ama ne olur sen beni çocukluğumdaki gülen yüzümle hatırla. Benim için daha fazla ağlama diye bu gidiş. Şu dünyada bir seni çok sevdim bir de...
Şimdilik elveda anne.
Sayfa 169Kitabı okudu
“Artık hiç kimsenin hiç kimsesi olmayacağım.”
Bütün bu olup bitene rağmen, bütün döküntülerime ve kırılmışlıklarıma rağmen yine de hayranım, insanlara gösterdiğim şu güler yüzüme ve tükenmek bilmeyen sabrıma.
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin. Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
Kelimelere dökemediğim şeylerde var.Hepsi sırrın sahibine emanet,inanmıyorum bu dünyanın adaletine,tek güvendiğim İlahi adalet..Uğur Gökbulut