Evet, bazen acıyorum kendime, ruhumdaki bu kanayan yaraları dindiremiyorum. Ve aynaya bakınca yüzümdeki "Değdi mi? " diyen o acı tebessümü bir türlü içime sindiremiyorum.
Sabırla geçirilen zorlu imtihanların sonu hep aydınlığa çıkardı. Biraz daha sabırla beklemeliydi. Çünkü sebepler ve sonuçlar zamanın içinde gizliydi...
"Ve anladım ki, birçok insan sesini dışarı duyuramadığı için kendi içine ağlarmış. Sevdiklerini üzmemek için güler, ruhları ölse bile onlar için yaşarmış.."
Sanki herkes birilerinin mutluluğu için yaşıyordu,birilerinin mutluluğunu görebilmek için çabalıyordu ve sanki herkes hep birileri için nefes alıyordu.