Üniversite seçerken not yazamıyor muyuz "Abim Ablam Allah rızası için beni de alın" diye
Kadının evliliğe bakış açısı bunca yıl içinde pek değişmiş gibi gözükmüyor. Husbands and Wives adlı son kitaplarına kay- naklık eden bir araştırmada Dr. Anthony Pietropinto ve Jac- queline Simaneur, birçok kadının evliliği hâlâ bir kale olarak gördüğünü ortaya çıkarmış. Kadınlar, kocalarını seçerken prenslerini, yani onları sorumluluktan kurtaracak birisini bekliyor. İyi seks, kamçılayıcı arkadaşlık ikinci planda kalıyor. İçten yaşamın tehlikelerinin üstünde bir payanda verin, sadece orada oturmaktan mutlu olacaklardır.
Araştırmadaki kadınların eğitim seviyesinin, aşka ve evliliğe yönelik tutumlarıyla pek ilişkili olmadığı gözlenmiş. Lisans üstü bir derecesi olan bir ev kadını, kocasını nasıl seçtiğini açıklamış: çünkü "onun yaşamının merkeziydim. Benit etmek için elinden geleni yaptı. lyi bir tedarikçi olabileceğini ve bana ekonomik güvence verebileceğini hissettim." (Bu anketteki kadınların birçoğu için ekonomik güvence erkekten beklenenlerin başında yer alıyor.)
Bir başka üniversite mezunu kadın, ağına düşürmeyi ba- şardığı erkek için şunları söylüyor: "Hep en iyi dostum ol- muştur, böyle de olacaktır. Bana aşık olup benimle evlenmek is- teyinceye kadar peşini bırakmadım.'
Güneyli bir kadın bana, evlenirken, "bu yoğun, romantik, seksi, heyecan verici, sevgi dolu ilişkiyi" istediğini anlattı. Ama sonunda beklentilerindeki romantik yanılsamayı görmüştü. "Çocuklarla emniyet içinde evde kalabilmeyi ve onun eve he- yecan, sevgi ve macera getirmesini sağlamayı istiyordum."
Sayfa 155Kitabı okudu
Çoğu Japon -özellikle de erkekler- için en önemli destek grubu şirketleridir. Üniversite mezunları geleneksel olarak işverenlerini neredeyse eş seçerken gösterdikleri özenle seçerler. Tıpkı bir evlilik gibi, şirket ile ilişkinin de ömür boyu olması amaçlanmıştır. Japon çalışanların geleneksel olarak ömür boyu faydalandığı mali güvenlik ve iş güvenliği hakkında çok fazla şey yazılmıştır. Ama kendileri için önemli olan duygusal destektir. Örneğin, çalışanlardan biri hastalandığında, şirket eve doktor göndermekle kalmaz, patronun da üzüntüsünü sunmak üzere o evi ziyaret etmesi yaygındır. Bu duygu birkaç yıl önce Kyoto Ceramic Şirketi yetkililerince işçiler ve aileleri için bir toplu mezar yeri satın aldığında aşırı uçlara götürülmüştür. Çalışanlarının ölümden sonra da “yalnız hissetmeyeceklerinden” emin olmak istemişlerdir.
Kendilerine ve fikirlerine güveni az olan bireylerin tipik özelliği karşıdakinin farklılığını tehdit olarak algılaması ve korkuya kapılmasıdır.
Üniversite seçerken ömrümü burada bırakıcam gibi geliyor. 😢
