Güzelleşmek için kadınların yapamayacağı şey yoktu ve unutmak için de uyumak idealdi.
Unutmak
Oysa öğrenmenin en önemli olanaklarından birisi unutmak. İnsanın aklının ve kalbinin büyümesinin altın anahtarı. Yeni sözlerin, yeni zamanların, yeni mekânların eşiği. Dünyayı sevmenin büyülü ufku. Acı vermez mi? Elbette verir. Özellikle ilk yıllarında. Sonra zaman zaman insanın kirpiklerini nemlendiren bir anıya dönüşür unutulan.
Sayfa 20
Aslında ne tenha bir yer burası. Bir söz, bir hakikat bütün dünyayı, milyarları dolașıyor da ne bir sahip, ne bir göğüs kafesi buluyor sığınıp saklanacak. Ne tenha bir yer burası, bir acı goygoycudan, bir dert kendi derdini unutmak isteyenden, bir düşünce kendi düşüncesini sağlamlaştırmak isteyenden, bir hakiki söz onu sade ezberine almak ve heybesine kendinin olarak katmak isteyenden başkasına rast gelemiyor.
Sayfa 10Kitabı okudu
Ve neye kaçtığımı da pek iyi biliyorum. Unutmak için kaçıyorum!
Sayfa 49Kitabı okudu
AH Û SADR'IN GÖLGELİĞİNDE , AŞK RÜYASINDAN UYANAN GÖNÜL...
Demir attım zamana,menzili meçhûl bir durakta...Yokluğun en yokunda,kaybolmaktı isteğim. Bir âh miktarı daha sokuldum,yalnızlığımın buğusuna ve " seni yaşayabilme " ihtimâlimi çizdim üzerine;hoyratça..! Öyle ki;bir yanı yarım'lık,bir yanı ham'lık. Ecel gibi sarıp sarmaladım da hüznümü;sakındım yüreğimi,sakladım,bir zemherî
"düşünmemek unutmak demek değilmiş." Aydınlık ve gölge nasıl yan yana ise, insanın kaderi de öyle, mutluluk ve acıyı beraber getiriyordu: Bir yanda kıvanç, bir yanda kaygı. Hayat dediğin böyleydi işte... Belki bu ormanlar, bu güzel hayaller yüzünden hayat bu kadar tatlıydı.
"Ya unutacaktık ya ölecektik ya da unutarak ölecektik.
Unutmak ya da ölmek ya da unutmak ve unutmaya çalışırken ölmek."
Sayfa 20Kitabı okudu
Sadece kendini unutmak ve başkalarını sevmek gerektiğini ve o zaman huzurlu, mutlu ve güzel olabileceğini anlamıştı.
TİB, Kültür Yayınları
Usul Asıl Esas…
Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki artık
Büyük küçüğü değil hızlı yavaşı yutuyor
Yavaşlayabilmek insanın durup içine bakabilmesi..
Yavaşlayabilmek hatırlayabilmek unutmamak..
Bir şeyi hatırlamak isteyen insan yavaşlar.. unutmak isteyen hızlanır..
Yavaşlayabilmek neyin değerli olduğunu..
Neyin kıymetli olduğunu idrak edebilmek için önemli..
Hayat hazmedilemeyen bir yaşantılar yığını olarak kalır..
Başımızdan bir hayat geçiyor ve biz bunu fark edemiyoruz çoğu zaman..
İnsan aslında hayatı yaşamıyor gibi yaşıyor…
Pek çok insan hayatın künhüne varamadan hayatı tam manasıyla idrak edemeden
yaşamadan ölür…
Yavaşlamak bu dünyada var olma amacım nedir?
Niçin varım?
Varlığımdan yayılan ışıltı nedir?
Varlığımdan yayılan sedinedir.?
Ben bu hayatı nasıl anlamlandırıyorum sorularına cevap verebilmektir…
Yaşam… Hayat
Harala görele yaşanan telaşla yaşanan bir hayatın anlamı tütmeyecektir üzerinden…
Hoş bir seda bırakmadan göçmek…
Kendi içimize bakabilmek için neyin kıymetli olduğunu
Neyin daha önemli olduğunu fark edebilmek için usul usul yaşamamız lazım..
Usul Asıl Esas…
Gariptir, insan her zaman yaptığı işin önemini ya da ne olduğunu fark etmez. Yapar sadece. Yapmak nedir mi? Bilmek... En önemlisi bilmek değil midir? İçindekini unutmak ve kaçmak isteği her dakika büyüyordu. Unutmak ve kaçmak...
Sayfa 100
"Sizler, hepiniz hızlı, yeni ve alışılmadık olanı sevenler, çalışmaktan vazgeçmeyenler, sizler kendinize katlanamıyorsunuz. Çalışmanız bir kaçıştır ve kendinizi unutmak için çabalama isteminden başka da bir şey değildir."
Sayfa 32Kitabı okudu
Rüzgarın sesi sen diye haykırıyor,
Doğan güneş sana gülümsüyor,
Ay, sen gülünce ışıl ışıl.
Bulutlar sen olmayınca sisli,
Dünya sen var olduğun sürece güzel.
Gökyüzündeki yıldızlar tek tek seni arıyor,
Ve seni bulmadan dönmeyecekler.
Seni unutmak bana iyi gelmeyecek,
Benim iyiliğimi düşünmesi gereken son kişisin.
Haddini bil.
Sen kim oldun da gönlümden çıkmıyorsun bir türlü,
İzin vermedim oysa orada kalmana.
Şimdi gönlümde misafir olduğunun bilincinde olarak devam edeceğim yoluma.
Elimde olsa silsem sana dair her bir anıyı.
Kulağımda çınlamasa sesin her gece,
Ve gitmesen hiç.
Özlüyorum,
Ve sana hiç söylemesem de,
İnan hiç iyi değilim sensiz.
gördüklerimi ve duyduklarımı derinlemesine düşünebilmek için bin yıl yalnız kalmak istiyordum ve unutmak için dünyanın insan yapımı olmayan bir parçasını istiyordum, kusma raddesine geldiğim insandan tamamen bağımsız bir parçasını.
Her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin bitişini getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu. Belirsizlikler arasında belirlemeye çalıştığımız yaşam gibi. Sevgi isteği, kendi kendini yaşamı kanıtlama dileği kadar büyük. Belki kendilerine yaşamı kanıtlamaya gerek duymayan insanlar, sevgileri de derinliğine duymadan, acıya dönüştüremeden yaşayıp gidiyorlar. Ya da sevgiyi sevgi, beraberliği beraberlik, ayrılığı ayrılık, yaşamı yaşam, ölümü ölüm olarak yaşıyorlar. Oysa yaşam ölümle, ölüm yaşamla tanımlı. Ama sen senin için her beraberlik ayrılış, her ayrılış beraberlik, sevgi sevgisizlik, duyum duyumsuzluğun başladığı an. Birisinin seninle yanyana olmak, kendi var oluşumu unutmak mı. Ya da daha derin algılamak mı. Kendi var oluşum. Her var oluş kendisiyle birlikte ölümü getirmiyor mu.