Okula geldim,annem aradı normalde aramaz kesin bişey unuttum diye düşündüm.Sonra bi an durdum,ceplerime baktim ve anneme dedim ki TELEFONUM EVDE KALMIŞ(annem sabah salaklığı diye düşünüp telefonu yüzüme kapadı)
SON DURAK İNMELİ
Zaten yine bilmeden gece olacak,
Sadece döndüğümü hatırlayarak bu yollardan.
Sabah silinecek hafızamdan,
Her gördüğüm insan,
Elbet anı bile olmayacak.
İşte şimdi unuttum,
Durduğum yerde zamanı.
Yandım, hem de kaç kez.
Sokaklar dolusu çığlıklarım sardı dünyayı.
Konuşmayı unuttum sonra ben,
Üşümeyi unuttum,
Ölmeyi unuttum kaç kez.
Bir tek özlemleri deviremedim şu ince bileklerimle
Geriye kalan her şeyi yıktım, fena yaptım
Ve en güzeli unuttum
Defalarca tekrаrladım kendimi her yeni gün için
Ama her yeni gün eskidi, yarın
Baktım ki hep or'dayım, aynı noktalardayım
Ortada kalmış ortalık kişiyim
Sen şimdi yoluna bak, ben adımlarını sayarım
Bütün bu olanlara dayanamam ama madem öyle hazırım
Ama galiba...
Size bozuk bir metinle rızkıma tam teslim oluşumu ve o günden sonra bu iman ile ömrümü idame ettirmemi anlatan bir anımı paylaşacağım.
Sene 2014 Ocak ayinin son günleri İstanbul haznedar‘da bir mağaza çalıştırıyorum. Ocağın ilk haftası bir oğlum oldu kendisi prematüre dünyaya geldi (7 aylık) bu vesileyle kuvözde kalması gerekiyordu.
Ben de her
Yüreğimin kıyısına vurdu minicik bir dalga.
Tutmalıydım, tutamadım kendimi.
Bir canım var, feda etsem sevdamı bilemezsin.
Bir acım var, anlatsam önünü göremezsin.
Herkes unuttu gitti,
Bende unuttum her şeyi.
Bari, sen unutma beni...
Erhan Güleryüz
Nasıl sevgiymiş görün de bakın
Sevgilim seninle buluşmam yakın
Unuttum desem de inanma sakın
Anılarla seni yazdım kalbime
Ah yaşamak, unuttum seni, pişmanım
Gizli bir teşekkür var sıktığım avucumda
Nereye bıraksam, kime söylesem
Hayvanların özgürlüğüne imreniyorum
Seni bilmek esarettir
Kelepçeler taktığım gençliğime
Uğur Ataş
"Vazgeçmem sandığım insanlardan
vazgeçtim. Unutmam dediğim
şeyleri unuttum, kaybetmekten
korktuğum herkese kapıyı
ben açtım. Kimse ne kalbimde
ne de sırtımda yük değil artık."