“Eğer yapabilecek olsam elime bir uzaktan kumanda alıp kapatma tuşuna basar ve bu korkunç görüntüye bir son verirdim.Sonra da en yakın uzak yere kadar koşup orada sonsuza dek kalırdım.”
Eskiden yakın çevremizin hayatı bile bize uzak gibi gelirdi. Ne yaşarlarsa yaşarlardı. Şimdi hiç tanımadığımız insanların yaşamları bile sanki hayatımızın içinde gibi. Ve buna rağmen herkes öyle bir yalnız ki. Hepimizi sarmaşık gibi sarmış ve bizi içten çürütüyor.
