Bazen vazgeçmeyi bilmek gerek. Belki de emeğine, türlü sebeplerle ilkimine uygun değil, belki toprağını sevmedi, yerini bulamadı ya da. Tutmadı, filizlenmedi işte.
VAR MI SİZİN DE BÖYLE CİNNETLERİNİZ?
“Deliler ile benim aramdaki tek fark, onların bunu kabullenmemesidir. Oysa ben biliyorum deli olduğumu.” diyor, sürrealist ressam Salvador Dali. Dünyanın büyük çoğunluğu onun deli olduğuna, geri kalanıysa dahi olduğuna inanıyor. Hem deli olmak, dahi olmaya engel mi? Ya da tam tersi; dehalar da bir gün
Sevgide ısrarcı olmak sizi zarar gördüğünüz biz ilişkiye maruz bırakabilir bu yüzden vazgeçmeyi bilmek asla nankörlük diye addedilemez. İnsan fikirleri, hisleri, düşünceleri değişti diye nankör olamaz. Verilen ekmeğin kıymetini bilmemekte nankörlük ekmeği verene değil ekmeğe yapılmıştır. Bir insana ekmek verdiyseniz o ekmeği yedi size ise sadece teşekkür edip ilerledi ise nankör değildir. Bunda nankörlük bulan insan bir dilim ekmekle karşısındakini satın aldığını sanan ahmaklardır. İnsan vazgeçebilir yoluna devam edebilir ve mutlu olabilir ve size onu sevdiğiniz için vefa borcu hissetmeyebilir. Vefa sevginiz karşılığında aldığınız bir vergi değildir.