Ellerimde ne var diye bakıyorum kendime. Bunca çırpınışım ne uğrunaydı. Duyulmak için neden haykırıp durmuşum bunca yıl. İnsanın bazı şeylerden vazgeçmesi için önce yaşaması gerekiyormuş.. Güzel günlerin önündeki taşları toplamak yerine kendimin de bir taş koyduğumu farkettim. Bilmem bu farkındalık beni hangi yola iletir. Bilirim küçük şeyler önemlidir. Şimdi bana bu farkındalık küçük gelse de belki resmin tamamına bakmama sebep olur. Yine de halim yok yürümeye. Koskoca yerküre de kalbimi sığdırdığım bir yer yok. Bilmiyorum belki hüznü seviyorum. Kendimle konuşmayı , çiçeklerle uğraşmayı, beni dinlediğinden emin olduğum gökyüzüyle konuşmayı... Hani bazen için kıpır kıpır olur, heyecanlı heyecanlı anlatırsın, sonra hemen pişman olursun konuştuğuna. Bilirsin duyulmadığını. Sen iyisi mi konuşma, içindeki dünya da kal...
Karşılıksız sevmek. Sevilmeyeceğini bile bile vazgeçmemek. Git dese de kalmak. Bunlar benim de yaptığım en büyük hatalardır. Belkilerle, hayallerle, gencecik aklını çürütürsün. Vazgeçmeyi bilmek, seni sevene gitmeyi bilmek lazım. Ama sevmek sevilmek güzel şey. İnsana insan olduğunu hissetirir en başta. Sevgi. Hata olamaz.
youtu.be/iNyG-HO5qDw
yine sana sesleneceğim
senin kim olduğunu hiç bilmeden, senin kim olduğunu en çok bilerek
isyankar zambakların, çılgın nilüferlerin
dört nala açarak kiraz çiçeklerinin, dudak kıvrımlarına yoldaş olacağım
sarı bir hüzün, kızıl bir gurur ve siyah bir öfkeyle konuşacağım sana
sana oklardan değil, yaydan
Ve bazende vazgeçmeyi bilmek lazımmış. Ne kadar uğraşırsan uğraş bazı insanlar değişmezler...
Kapitalizm,çıldırttığı milyonlarca insanı sakinleştirmek için milyar dolarlık anti depresif ilaçlar kullanıyor.Kimi sakinleştirmek için kullanıyor bu milyar dolarlık ilaçları ? Kendisinin çıldırttığı,delirttiği,dengesini bozduğu,yoldan çıkardığı insanları sakinleştirmek için.Bu neyi gösteriyor aynı zamanda ? Kapitalizm,insanın yaşamının uyumunu