Balzac’ın 1830 yılında yazdığı bu romanı,40 sayfa olmasına rağmen okunması zaman alan ve anlatımı yoğun bir eser.
Okur tarafından hem değerli hem de ilginç bulunan roman,Balzac’ın “İnsanlık Komedyası” başlığı altında topladığı ve Paris yaşamına dikkat çektiği romanlarından biri.
Babası ünlü bir avukat olan Sarrasine heykele merakından, sanata ilgisinden ötürü babasının yolundan gitmez, ısrarlara rağmen sanattan vazgeçmez.
Heykele olan yeteneğini hocası farkeder ve eğitimi için elinden gelen her şeyi yapar, İtalya’da gittiği eğitiminden sonra bir hayli başarılı ve güçlü bir sanatsever olmuştur.
Sarrasine artık ödüllü bir heykeltraştır.
Sanatın, yaşamak ve yaşatmak için anlam ifade ettiği düşüncesini ilke edinen heykeltraş, opera dinlemek için gittiği sahnede olağanüstü güzellikte olduğunu düşündüğü Zambinella ile tanışır.
Zambinella bir opera sanatçısıdır. Onu hayalinde olduğundan daha kusursuz düşler ve O’na ait olmasını istediği için heykelini yapmaya karar verir, muhteşem bir heykel çıkarır ortaya. Zambinella, Sarrasine için eksiksiz bir kadındır.
Hiç görmediği bir insanı sessinden hissettirdikleriyle kalbindeki bir odacığa kilitlemiş ve kimsenin açmasına izin vermemiştir ta ki gerçeklerin o kapının kilidini zorlayıp yüzleşmesini sağlayana kadar.
Balzac, hiç tahmin edilemeyecek ve hüzünlü bir şekilde sonlandırıyor Sarrasine’yi, ulaşılmaz olanın cazip geldiği, tutkuyu tetiklediği klişesi bu kitapta da kendini haklı bulduruyor.
İclal Aydın’ı tanımayan yoktur. Fakat kendi yaşamını anlattığı bu kitap ile onu daha yakından tanıdım.
Ankara’da dünyaya gelen yazar, 12 Eylül davalarından dolayı babasının evden ayrılmasıyla zor bir
NigRa Hanım’a saygı, sevgi ve teşekkürlerimi iletiyor, bu incelemeyi asla vazgeçmeyen ve düşmeyen 
Aziz Nesin ‘e ithaf ediyorum..
İzahı olmayan şeylerin mizahi olur(muş)...!
Aziz Nesin tam olarak bunu
