Stefan Zweig'ın yine güzel bir eseriyle karşınızdayım. Bu eserde de yine kalemini konuşturmuş üstad.
İncelemeye geçmeden önce çoğunuzun da bildiği gibi Stefan Zweig ateist bir Yahudiydi. Ateist olmasına rağmen böyle bir kitap yazması ait olduğu ırka vefa borcunu ödemesi gibi anlamlı olmuş.
Kitapta 455-456 yıllarında sürgünde, farklı topraklara dağılmış, güçsüz, çaresiz ve yalnız Yahudi halkının dinlerinin sembolü olan ve kutsal saydıkları şamdanın başına gelenleri anlatıyor.
Dili yalın ve sade, yer yer betimlemeler var. Stefan Zweig'ın diğer kitaplarına kıyasla bu kitapta çok fazla betimleme yok, ağır bir kitap değil yani. Rahatlıkla sıkılmadan okuyabilirsiniz.
Çünkü olaylar film şeridi gibi aklınızda canlanıyor.
Kitapta yedi kollu şamdanın başka bir imparatorluğun eline geçmesiyle cemaatin yaşlıları yanlarına yedi yaşında ki Benjamin'i alarak yola çıkarlar. Şamdanı alamazlar ama dinlerini, çektikleri ızdırapları ve dinlerinin çok önemli bir sembolü olan şamdanı Benjamin'e anlatılar. Yıllar yıllar geçer Benjamin'de artık şamdanı görüp, onu diğer gençlere anlatan yaşlılardan biri olur. Daha sonra şamdan tekrar ortaya çıkar ve bu sefer onu almak tek çareleridir. Benjamin yanına genç bir delikanlı alıp şamdanın peşine düşer.
Kitabı okurken zamanında Yahudilerin çektiği acılara çok üzüldüm. Zamanında insanlar gerçekten çok acı çekmiş. Ama şimdi tekrar dünyaya baktığımda sadece acı çekenin dini ve milleti değişmiş.
Ben kitabı sıkılmadan severek okudum. Umarım sizlerde beğenirsiniz keyifli okumalar.
