İnsanların ızdırabı, dünyanın güzelliğini bozabilir mi?
Bu hesaba göre, mesela gülmeyi yasaklamak gerekir. Yaşama sevincini dile getiren her türlü gösteriyi de sürüp çıkarmak gerekir hayatımızdan. Gene bu hesaba göre cephede facia vardır ve gene cephede, ölümün kendini her an hissettirmesiyle ortadan kalkmaktadır hayatın anlamı. Gelin görün ki cephedekiler bile fırsatını bulur bulmaz basıyorlar kahkahayı. Gerideyse her şey, her zamanki akışında devam ediyor: Sevinçler, gözyaşları, davetler, seyirler, endişeler, aşklar... Öyle değil mi?
Sayfa 189Kitabı okudu
Özledik..
“Ne kadar büyüleyici bir güzelliği var bu beyazlığın değil mi? Bayılırım ben kışın ilk günlerine!”
Sayfa 189Kitabı okudu
Ders çalışırken ben :D
Ben derim ki arkadaşlarım, canımız bir kere tam çıkacağına beş kere yarım çıksın, yeter ki vaktinde bitirelim şu yolu.
Sayfa 187Kitabı okudu
Yenmeyecek kadar kötü ve yemezlik edilmeyecek kadar değerli olan ekmeği getiriyordu.
Sayfa 186Kitabı okudu
—Ne dediniz? Ekmek mi yok? Derhal sorumluyu bulmaya gidiyorum!
—Sen asıl yarın şehri nasıl besleyeceğimizi söyle bana...
Sayfa 186Kitabı okudu
Anladık! Ezberledik artık nakaratı! Yoksa budala yerine mi koyuyorsun bizleri!
Sayfa 183Kitabı okudu
Ne yapabilirim ki yoldaşlar, ben partisiz bir uzmanım, bu bakımdan da bana karşı beslediğiniz güvensizliği anlamıyor değilim. Ama vicdanım rahat.
Sayfa 183Kitabı okudu
Son kararı ekmek ve odun verecekti...
Sayfa 181Kitabı okudu
Dirilmiş ve özgürlüğe ulaşmış olan büyük halkınızla kaynaşmış bulunuyorsunuz çünkü siz; halkınızın güçlü sevincini ve önünde durulmaz atılımını sizde gördük. Halkınız sizde, siz de halkınızda sürmektesiniz.
Belli başlı iki uğraş vardı, bu pazarlarda karşılaşıp çatışan: Alıcıyı kazıklamak, satıcıya mümkün olduğu kadar direnmek...
Sayfa 176Kitabı okudu