Yoğunlaşan işler ve final haftası yüzünden kitap okumak isteyip okuyamamak 🥲🥲🥲🥲
Haftaya final bölümü var ve ben buna asla hazır değilim.
Tarikat serisi ve iç dökme şeysi
Burada sadece kitabımın tanıtımını yapıyormuşum gibi görünmeye başladı. Bir şeyleri açıklığa kavuşturalım:
1.) Kitabım okunsun istiyorum. Ne yazık ki binlerce takipçili bir hesabım, mükemmel popüler bir yayınevim olmadığı için kitabın reklamını DA yapmam gerekiyor. Dün bir video görmüştüm. Genç bir yazar kitabımın okunması için gizemli bir yazar
Karamanoğlu Mehmet Bey'i Arıyorum...
Karamanoğlu Mehmet Bey'i arıyorum
Göreniniz, bileniniz, Duyanınız var mı?
Bir ferman yayınlamıştı:
"Bu günden sonra, divanda, dergâhta,Bârgâhta, mecliste, meydanda
Türkçe'den başka dil konuşulmaya" diye
Hatırlayanınız var mı?
Dolanın yurdun dört bir yanını,
Çarşıyı, pazarı, köyü, şehri, Fermana uyanınız var mı?
Nutkum tutuldu,
"Mısır, Ürdün, Lübnan ve
Final Türkiye!
Final olduğunda Amik ovasında görüşelim"
(Aziz mahmud hüdayi hz makamı)
-Synergykendiyas
Uygarlığı övmek istediğimizde koca binalar ya da uygarlığa ilişkin olan zenginliği överiz. Uygarlığın bizi hasta ettiğini unuturuz. Hatta unuttuğumuzu bile unuturuz. Uygarlık kapitalizmle beraber gerçek yüzünü gösterir. Onun gerçek yüzü, savaşlar ve hastalıklardır. Aklın araçsallaştırılıp bir pazar ilişkisine dönüşmesidir. Herkes şikayetçi çünkü herkes hastalanmış. Hastalığının nedenini bile bulmaktan aciz bir uygarlık, tam da kapitalizme yaraşır bir sonucu ortaya koyar. Tüm ilişkiler salt değersiz ilkesizlikler üzerinden şekillenmiştir. Değer yitimi kendisini değer olarak sunar. Birçok insan ilkelerden bahseder,ilkesizliklerine kılıf bulmak için. Tarkovsky’nin Nostalji filminin final sahnesinde delinin Marcus Aurelius’un heykeli üzerine çıkıp aklı uyarması salt bir rastlantı değildi, uygarlığın krizinin sesiydi o ses.
Hastalığımızın nedenleri “toksik ilişkiler” gibi basit banal nedenler değil. Başkalarını suçlamak her daim işin kolayına kaçmak olmuştur. Hiçkimse de toksik denilen şeyin hepimizin ortak mirasının sonucu olduğunu bir deli gibi açık yüreklilikle ortaya koymuyor. Herkes şikayet edince ortada şikayet edilecek hiçbir şey kalmıyor. Günah çıkarma seansının ismi de “toksik ilişki” oldu.
O değilde iki hafta sonra üniversite dersleri bitecek ve final haftası başlayacak.
Çok garip bir duygu ya
5 yıllık arkadaşlardan ayrılmak
Artık derslere girmemek
Hocalardan uzak kalmak
Tam alıştığımız bir ortamdan ayrılmak.
Ne bileyim ya, garip bir hisse kapıldım😔
Cidden zor.