Aycan
@venusunkalbinde
Sesim kırık plakların arasına sıkışmış gibi.
1997
39 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Kadının Adı Yok
Özgürlüğün bedeli yalnızlık olmamalı. Hiç kimseden hiçbir şey beklememek, başını kimsenin omuzuna dayayıp ağlayamamak, kaskatı olmak, duygusuz görünmek... Bu mu, özgürlük bu mu olmalı?
Kadının Adı Yok
Evli olanlar da bir kalıptan çıkmış gibi. “Evilik çok monoton bir şey, aslında gerekli ama olmuyor işte, bir şeylerin eksikliğini duyuyor insan. Zaten karımla da pek bir ilişkimiz kalmadı. Odalarımızı bile ayırdık... Ama çocuklar... aile... toplum... Sürdürmek zorundayız işte, ne yapalım... Ama ne kadar mutsuzum bir bilsen, ne kadar mutsuzum... Senin gibi anlayışlı, bağımsız, özgür bir kadına ne kadar muhtacım... Karıma acıyorum ama gidecek bir yeri yok ki...” Hiçbiri de diyemiyor ki, "Karımı seviyorum ama seninle de birlikte olmak istiyorum."
Kadının Adı Yok
Bunca yıllık yaşamımda bir tek şunu öğrendim...Şu reçeteyi: mutlu olmadığın ortamdan kaç git. Bunun için de güçlü ol, kendi kendine yet.
Okur Takip Önerileri
Kadının Adı Yok
Ona göre özgürlük iki kişinin özgürlüğüdür. Beraberliklerde, tek kişi tek başına özgür olamaz. O her şeyi bildiğini sanıyor ama bilmediği öyle çok şey var ki...
Kadının Adı Yok
İki ayakkabı, üç kemik etle çocuk mu büyütülür sanıyorsun, en basit şeyleri bile ne büyük savaşla aldık senden.
Çünkü asıl kötüler herkesten nefret ederler, bu kesin, ama özellikle de kendilerinden nefret ederler. Birisi kendinden nefret ettiğinde bunu hissetmez misiniz siz? Bu onu yaşarken öldürür; kendi olmanın bulantısı hissetmemek için kötü duygularını olduğu kadar iyi duygularını da uyuşturur.
Sayfa 80
Dışarıda, dünya uğulduyor ya da uyukluyor, savaşlar patlak veriyor, insanlar yaşayıp ölüyor, uluslar yok oluyor, bir süre sonra batacak uluşlar doğuyor. Bütün bu gürültü ve öfke içinde, bu taşkınlar ve bu çatlamalar içinde, dünya yol alıyor, tutuşuyor, parçalanıyor ve yeniden doğuyor; insan yaşamı için çırpınıp duruyor.
Sayfa 77
Yapmayı bilenler yapıyorlar, yapmayı bilmeyenler öğretiyorlar, öğretmeyi bilmeyenler öğretmenlere öğretiyorlar ve öğretmenlere öğretmeyi bilmeyenler politika yapıyor.
Sayfa 45
Siz şimdi bilmiyorsunuz ama tam şu an mutlusunuz aslında. Mutluluk dedikleri kuşun kanadı değil, bir anlık nefesidir, his bu histir, dem bu demdir.
Sayfa 322
Anlamın bir başına ehemmiyeti yok. İnsanın ona yüklediği duygudur onu anlamlı kılan. Ben duygular içinden ümidi seçtim. Ümit ki düne uzak fakat yarına en yakın olan.
Sayfa 316
Düşsen kendini bağışlardın. Oysa sen düşmemek için alemden sakınarak, yarım yamalak yaşadığın her gün için, yavaş yavaş düşman oldun kendine. Bak, kendinle dargın kaldın.
Sayfa 275