BÖĞÜRTLEN KIŞI ∆ SARAH JIO ∆
• Bugünlerde okuyup bitirdiğim nefis bir kitapla buralardayım. Kış temalı kitapları sever misiniz? Peki o kış bildiğimiz kışların dışında bizi içten içe okudukça üşüten bir kışsa, peki bu kış size başka başka duyguları hissettirirse... peki bu kış sizi yıllar yıllar öncesine götürürse peki bu kış, yaşanan acı olaylarla kanınızı donduracak cinsten bir his bırakırsa okumaya devam eder misiniz ? Bence kesinlikle Vera Ray ve Daniel'ın hikayesini okumak sizi çok etkileyecek bir anne o kışın tam ortasında evladını bir daha hiç göremeyecek bir şekilde kaybedecek. O kayıp acısı ise bir ömrün son bulmasına sebep olacak. Ne acı! Peki bu kaybı gün yüzüne kim çıkaracak dersiniz hikayenin bambaşka yüzünü bir de Claire Alridge’den okuyup dinlemeye ne dersiniz? Duygusal,acı dolu ve gizemlerle bezeli bir hikâye, sırların ve geçmişin bugüne bağlanmasını gerçekten merak içerisinde okuyacağınızı düşünüyorum. Ben yazarın kalemiyle ilk kez bu kitap vesilesiyle tanıştım ve çok sevdim, anlatım dili akıcı ve yalın. Eğer ki gizem ve sırlar okumayı seviyorsanız tam size göre . Bunun dışında kitabın ithaf bölümü ise çok duygusal. Kitaptaki ithaf ise dünyadaki tüm annelere ithaf edilmiş,o kadar ince ve özel bir ithaf kii. Bu kitabı dolayısıyla önce annelere ve sonra da herkese tavsiye ediyorum. Mutlaka okuyun çok çok seveceksiniz.Yeni kitaplarda görüşmek üzere. 
Böğürtlen Kışı 
Sarah Jio
Yazdı, sildi, sonra bir daha yazdı,bir daha sildi. Kaç kere karaladı bu sayfayı hiç bilmiyordu. Ne yazması gerektiğini de bilmiyordu bu sefer. Masanın başına geçmiş, duvarlarla bakışıp duruyordu. Elindeki kalemle oynuyor ama aklındaki düşüncelere bir vücut bulamıyordu. Verâ, bugün çok sessizdi. Kendisini, geleceğini ve gelecek olanları düşünüyordu.
Herkes evet evet herkes, yanlızca bir benlik içinde yüzmekte,
hiç kimse, bir diğer cân ne hisseder,
ne düşünür, üzülür mü, acı mı çekiyor ?
düşünmemekte…
Birbirimize ne kadar zarar veriyoruz farkındamısınız ?
Oysa bir zamanlar beni en iyi o anlar dediğiniz kişi dahi sizi, anlayamamışsa..
Varmıdır acep bir çaresi, bu debelenip durduğum hayat girdabından beni çıkmaya mâlik…
#vera
Sosyalleşmek ve popüler kültüre ayak uydurmak için ne çıkarlar karşılığında birbirlerine sevgi satıyorlar ilgi görmek hayatını gösterişe, kıskançlığa ve zenginliğe ulaşmak için kişileri kullanmak ile geçiyor bilmiyorlar ki bu hayatta hiç bir şeyin karşılıksız kalmayacağı ve en kötüsü olan ise bile bile yaptığı şeylerin sonucun kendisinde biteceğini zannetmesidir.
Bunlar irade sahibi kişiler değil mi ? Neyin iradesi aldatmacadan başka bir şey değil mi? Bu aldatıcı iradeye sahip kişiler hep isterler ama bedelini kendileri ödemezler. Bedeli ödeyen kişiler hayatından çıkarlar çünkü onunla işi bitmiştir. Bu sürekli böyle devam edeceğini sanmaları safsatadan başka bir şey değildir ve bununla birlikte aklın mahiyetini vera sahibi olmak değilde kendilerini düşünmeleridir. Kendilerini düşünmeyi bıraktıkları zaman istenilen duruma gelebilirler fakat bu durum çok zordur. Bedeli hep kendi haricindekiler ödediği için faturanın kabarıklığını ödemedikleri sürece kendilerinin fahiş fiyattan hayat süreceğini farkına vardıktan sonra kendilerini bu faturanın ağır olduğunu anladıklarında iş işten geçmiş olacaktır ve bu bedeli her zaman başkalarına ödemeye devam edecekler ya da faturanın ağırlığını kabul edip cefasını ödemeye razı olanlar ise başkaları için yaşadıklarını anlayacaklardır.
Tebessüm
Aziz Nesin Moskova’ya gitmiş. Çevirmen olarak Türkoloji’yi yeni bitirmiş Vera adlı genç bir kızı vermişler yanına.
”Ne kadar şanslıyım,” demiş Vera. “Mezun olur olmaz sizin gibi ünlü bir yazara çevirmenlik yapıyorum. Üstelik iki gün sonra Yaşar Kemal geliyor, onun çevirmeni olarak da beni görevlendirdiler. Türkçemi ilerleteceğim.”
"Boşuna sevinme," demiş Aziz Nesin. "Yaşar Türkçe bilmez."
"Türkçe bilmez mi?"
”Bilmez.”
İki gün sonra Yaşar Kemal’i karşılamış Vera. Yaşar Kemal, "merhaba, bacım," demiş, sarılmış Vera’nın boynuna, yanaklarından öpmüş. Şakır şakır konuşmaya başlamış.
Vera şaşırmış:
"Ne kadar güzel Türkçe konuşuyorsunuz."
Şaşırma sırası Yaşar Kemal’e gelmiş:
”Anlamadım…”
”Sizin Türkçe bilmediğinizi söylemişlerdi de…”
Yaşar Kemal gülmüş:
"Haa… demek Aziz Moskova’da !"
Piraye öldü aşkından, yine de dönmedi Nazım'a. Çünkü "Senin adını saatimin kayışına kazıdım Piraye" diyen Nazım'ın kol saatinde Vera yazıyordu.
O gün aşk öldü.
"Neden gözlerin yaşlı?" diye sordu Vera, memleketine gitmek için ayrılacağı gün Çağatayev'e.
"Anamı hatırladım, küçükken bana nasıl gülümsediğini." "Nasıldı?" Çağatayev zorlandı. "Hatırlamıyorum... Benim için sevinirdi, benim için ağlardı; artık böyle gülümsemiyor insanlar. Mutlu yüzünden dökülürdü gözyaşları."
Sayfa 17
Piraye öldü aşkından, yine de dönmedi Nazım'a. Çünkü "Senin adını saatimin kayışına kazıdım Piraye" diyen Nazım'ın kol saatinde Vera yazıyordu.
O gün aşk öldü.
Üstat Seyyid kutup
"Cihat Müslümanların boynuna bir borçtur. Onun yerine getirmekle mükelleftirler. Eğer gerçekten müslüman iseler..."
Sayfa 276Kitabı okuyor
