vera

Ben de sizin gibi korkuların neden gece hükmetdiğini merak etmişimdir. Yirmi yıl düşündükten sonra, artık korkuların karanlıkta çıkmadığını; daha ziyade onların her zaman orada olan ama gün ışığının parlaklığında silinen yıldızlar gibi olduğuna hükmettim.
Reklam
Aslında insana kimse yardımcı olamaz; insan kendine yardım etme gücünü kendinde bulunmalıdır.
Melankolikler kendilerini açlığa mahkum ederler veya intihar edebilirler. Manikler kendilerini öldürecek kadar yorarlar.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Belki de sevdiklerinizi düşünüyorsunuzdur. Daha derine inin, aslında onları sevmediğinizi göreceksiniz. Sevdiğiniz şey sevmenin size yarattığı hoş duygular! Arzuyu seversiniz, arzulananı değil.
Bir psikolog için çektiği acılar bir nimettir; varlığın acısıyla yüzleşmesi için bir eğitim zemini hazırlar.
Reklam
Hiçbir şeyin gizlenmedi bir sohbetin nasıl olacağını merak ediyorsunuz ya, bence cehennemden farksız olurdu. İnsanın kendisini bir başkasını açması ihanete davetiye çıkarmaktır, ihanet de insanı hasta eder, öyle değil mi?
Hayatımızda, çok yakın olup da hiçbir şeyin aramıza giremeyeceği bir zaman oldu.Bizi sadece küçük bir köprü birbirimizden ayırıyordu.Sen tam üzerine basmak üzereyken sana sordum : “Köprüyü aşarak yanıma mı gelmek istiyorsun?”Sen ise daha fazla gelmek istemedin.Sana tekrar aynı şeyi sorduğumda ise sessiz kaldın.O zamandan beri aramıza bizi birbirimizden uzaklaştıran, birbirimize yabancılaştıran dağlar, çağlayanlar ve daha neler girdi.Artık bir araya gelmek istesek de gelemeyiz.
Çok kibar. Evet, her zaman yanında Kerberos için bir bisküvi bulundurur ama öyle korkaktır ki herkesi Kerberos sanır, senle beni bile.Onun kibarlığı bu işte.
Çok iyi tanıdığı bir şeye sıkı sıkıya tutunuyor ve bunun adına da sadakat diyor.
Nasıl ki kemikler, et parçaları, bağırsaklar ve kan damarları derinin altına gömülü olduğu için insan görüntüsü çekilir bir hal alıyorsa, ruhun heyecanları ve tutkuları da aynı şekilde hiçliğe gömülüdür; hiçlik ruhun derisidir.
Reklam
Bizi tüm kitapların ötesine taşımayan bir kitap ne işe yarar ki?
Pandora’nın kutusu açıldığında ve Zeus’un oraya yerleştirdiği kötülükler insanların dünyasına açıldığında hiç kimsenin farkında olmadı son bir kötülük kalacak.O da ümittir.İnsanlar o kutunun ve içindeki ümidin iyi bir şey olduğu yanılgısı içindeler ama Zeus’un insanın eziyet çekmeye devam etmesi arzusunu unutup gittiler.
Ümit kötülüklerin en büyüğüdür çünkü eziyeti uzatır.
Kutsal olan hakikat değil kişinin kendi hakikatini aramasıdır!İnsanın kendisini sorgulamasından daha kutudan ne olabilir?Benim felsefi çalışmalarım bazılarına göre kuma yazılmıştır: Benim görüşlerim devamlı kayma halindedir ama granite yazılmış cümlelerimden biri şudur: “Kimsen o ol.” ve gerçeklik olmadan kişi kendisin kim ve ne olduğunu nasıl keşfedebilir ki?
Evet, Tanrı’yı bizler yarattık ve şimdi de hep beraber onu öldürüyoruz.
603 öğeden 16 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.
Resim