doğduğun, büyüdüğün evi gördüm sevgilim. küçüklüğünü gördüm, sen oradaydın ve bir gün benimle tanışacağını bilmiyordun. sen dizime yattın, ben bir hikaye anlattım sana, büyüdün. kafamda bir hikaye, bilirsin. bunu çok severdim. ikimize bir mutlu son yazdım sonra. o evde seninle birlikte oturduk, sustuk. yanımda durdun sessizce, burası sondu. başka bir yaşamdı, sadece biz vardık. bana baktın; mavi ve telaşsız. sustuk. başka bir yaşamda, başka bir mutlu son.
biz bunu hak etmiştik. hikayemiz orada bir yerde benimle duracak. insanın kokusu hep aynı mı kalırmış, şaşırdım. sonra sana ait bir şey aldım yanıma; küçük kırkbeşlik bir plak; arda kardeş’in masalları. eve uğrarsan bir gün, o plağın nasıl kaybolduğunu asla bilemeyeceksin. biliyor musun, sen o küçük plakla benimle, evimdesin hâlâ. sen bunu bilmiyorsun. ve gözlerimi kapattığımda kollarımda başka biri değil, sen varsın.