Kitap incelemesini yaparken şu alıntıyı bırakmam yeterli olur diye düşünüyorum. Aslında başka konulara da değiniyor ama en çok etkileyen kısmı bu.
"isteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğimi
fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi
iddia ettiğim bu nevi söz ve filerin daimi bir
mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan
diyordum, müdafaasını üzerime almaktaan
korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve
kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızliğa,
tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi
nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı?
Bu bizim gururumuzun, salaklığımizın
uydurması... içimizdeki şeytan pek de
kurnazca olmayan bir kaçamak yolu...
İçimizde şeytan yok... İçimizdeki aciz
var. Tembell ik var... İradesizlik, bilgisizlik
ve bunlarin hepsinden daha korkunç bir şey,
hakiklatleri görmekten kaçmak itiyadı var."
