Okumayı ve okurken okuduğumuz kitabın dünyasına girmeyi çok sevsek de bazen bir boşluğa düşeriz. Kitap okumak bir yana bazen yemek bile yiyemeyiz. Ruhumuzdaki boşluğun sebebini anlayamayız. Hayattan kopmuş gibi, herkesin içinde kimsesiz gibi hissederiz ya ve üstelik ne yapacağımızı da bilemeyiz. Uzun zamandır kaybolmuştum. Dağılmıştım. Hayata dönmek için bir yerden başlamam gerektiğini düşünürken kitaplığımdan bana göz kırpan "AnnE" baktım. Sonra dedim ki "Neden denemiyoruz çocuk ?" Daha öncesinde dizisini izlediğim "AnnE" kulağıma pes etme diye fısıldadı. Bunlar size ne ifade ediyor bilmiyorum ama "teşekkür ederim AnnE" var olmayan bir karakter bile olsa bana çok şey kattı, size kesinlikle bunu okuyun diyemem ama neden bi' bakmıyorsun, belki senin de kulağına fısıldamak istediği şeyler vardır ?
