irida ✮
@whosirida
ben bu ayrılıklar için yaratıldım, bu zehir zemberek kederler için
open.spotify.com/playlist/4DoIHw...
193 okur puanı
Kasım 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
séverine, tarifsiz bir ıstırap içindeydi, olayları doğru değerlendiremiyordu, kendi içinde parçalanmış, kendi kendine bile yabancılaşmıştı.
kavafis'in şimdi dandik bir müzeye dönüştürülmüş dairesi açık pencerelere rağmen basık ve boğucuydu. mahallenin de basık bir havası vardı. içerisi epey loştu ve sokaktan gelen tek tük ses haricinde muhtemelen terk edilmiş bir depodan toplanmış seyrek, eski eşyaya ölümcül bir sessizlik çökmüştü. yine de daire bana şairin en sevdiğim şiirlerinden birini hatırlattı; gençlik günlerinde aşığıyla birlikte uyuduğu yatağa öğleden sonra düşen ışık huzmesiyle ilgili şiirini. şimdi, şair aynı yeri yıllar sonra ziyaret ettiğinde mobilyaları gitmiş, yatağı gitmiş, daireyi de bir ofise dönüşmüş buluyor. ama bir zamanlar yatağın üstüne düşen huzme onu terk etmiyor, sonsuza dek anılarında yaşıyor. aşığı bir hafta içinde döneceğini söylemiş ama hiç dönmemiş. şairin hüznünü paylaşıyorum. insan zor toparlanıyor.
çoktan ölmüştüm; oysa ölmek için genç, çok gençtim.
Okur Takip Önerileri
yirmi yıldır ölü bir adamın hayatını yaşıyorsun. herkes biliyor bunu. eşin, çocukların, eşinin arkadaşı bile, nazi almanyası'ndan sürülen yahudilerle ilgili konferansta tanıştığın çift bile yüzünden okuyor. erica ile paul da biliyor, yunan ateşi ve yunan triremeleri çalışan akademisyenler de, iki bin yıl önce ölen sokrates öncesi düşünürler bile anlıyor. bunu bilmeyen tek sen varsın. ama artık sen bile biliyorsun.
ihanet ettin.
neye, kime?
kendine.
her şey bir perdeydi, hayatın kendisi dikkat dağıtıcı bir araçtı.
şimdi önemli olan tek şey yaşanmayandı.
sen yanlış hayatı yaşadın dostum, yaşaman için verileni de neredeyse bozdun.
müzik, nasıl soracağımı bilemediğim soruları yanıtlamıyor. bana ne istediğimi söylemiyor. bana hâlâ aşık olabileceğimi hatırlatıyor ama aşık olmak ne anlama geliyor biliyor muyum, artık emin değilim. insanları hep düşünüyorum, yine de istemediğim kadar çok insanı incittim. ne hissettiğimi bile bilmiyorum ama hâlâ bor şeyler hissettiğim kesin, bir yokluk ve kayıp hissine benzese de, belki başarısızlık, uyuşukluk ya da safi bilgisizlik. bir zamanlar kendimden emindim, bir şeyler bildiğimi sanıyordum, kendimi bildiğimi sanıyordum; insanlar, izin istemeden paldır küldür hayatlarına girdiğimde -hoş karşılanmayabileceğim aklıma bile gelmiyordu- uzanıp onlara dokunmama bayılıyorlar sanıyordum. müzik bana hayatımın olması gereken ama olmayan halini hatırlatıyor. ama beni değiştirmiyor.
piyano çalışını dinliyor musun? diye sordum o an aramızda olmayan ama benim yanımdan asla ayrılmayan kişiye.
dinliyorum.
biliyorsun, bunca yıldır debelendiğimi gerçekten biliyorsun.
biliyorum. ama ben de debeleniyorum.
benim için ne güzel müzikler çalardın.
içimden gelirdi.
demek unutmadın.
tabii ki unutmadım.
ama kaçımız anne babamızın gerçekte kim olduğunu anlamaya vakit ayırıyoruz ki? sadece sevdiğimiz için tanıdığımızı sandığımız insanların görmediğimiz daha ne kadar farklı katmanları var?
hayat bir doktorun muayenesinde beklemek gibiydi, sıram hiç gelmezdi.
sen benim için oksijen gibisin, bense bugüne dek metanla yaşamışım.
vücudunu açıp, içine girip seni içeriden geri dikebilseydim yapardım, böylece senin sessiz rüyalarını kucağımda sallayıp sana benimkileri verebilirdim. henüz bana dönüşmemiş kaburga olurdum, mutlu mutlu beklerdim, dediğin gibi dünyayı kendi gözlerimden değil senin gözlerinden görürdüm, düşüncelerimi seslendirdiğini duyardım ve bunların senin düşüncelerin olduğunu sanırdım.
ışıkları söndüreceğiz, kapıları kilitleyeceğiz, panjurları indireceğiz ve bir daha asla umut etmemeyi öğreneceğiz. bir ömür boyunca asla.
çünkü büyük olasılıkla bir yanımla hâlâ zamanı geri getirmek istiyorum. ya da yola devam ettiğimi tam kabullenemedim; tabii gerçekten yola devam ettiysem. belki de aslında tek istediğim o kişiyle tekrar bağ kurabilmek; eskiden olduğum, izini yitirdiğim, hatta başka yere taşındıktan sonra sırtımı döndüğüm kişiyle. bir daha asla o günlerdeki kişi olmak istemeyebilirim ama onu tekrar görmek istiyorum, sadece birkaç dakikalığına, henüz tanışmadığı eşini terk etmemiş ve bir gün baba olacağı aklı hayaline gelmeyecek bu kişi kimdi, anlamak için.