Zihnin de bahçeye ihtiyacı var. Duygusal yaşamlarımız karmaşıktır ve sürekli bakıma, yenilenmeye ihtiyaç duyar.
İyi olanı kötüye dönüştürebilmemiz ve sonra ondan zevk alabilmemiz insan doğasının bir özelliğidir.
Korkudan verilen kararlar iyi kararlar değildir.
Okur Takip Önerileri
Düşünceleriniz düşmanınız olabilir ya da onları müttefikiniz yapabilirsiniz.
Zihnimin içi labirent gibiydi. Labirentin sonu aslında başlangıcı, düşünceler de duvarlarıydı. Bir sonuca ulaştığımda aslında bir çok düşüncenin arasından geçiyordum ama beni her seferinde başladığım noktaya getiren şüphe, labirentin içinde yaşayan bir canavar gibiydi ve ben o canavarla tek başıma savaşamıyordum.
Düşüncelerim bana ait olması gerekirken ben mi düşüncelerime ait olmuştum? Normalde bir insanın hislerini yönetmesi gerekmez miydi? Hisler tarafından yönetilen ben miydim?
Kendimi kırıldığında keskin parçalara dönüşen bir cam gibi hissediyordum.
Yüzünü inceleyen gözlerime kusurları bile o kadar güzel görünüyordu ki... Bir insanın kusurları dahi bu kadar güzel olabilir miydi?
Bana hissettirdiği güven, bir kuşun kanatlarına duyduğu güven gibiydi.
Cennet gibi kokuyorsun.
İçinden hiçbir kötülük geçmemiş gibi. Saf ve temiz bir koku, tıpkı senin gibi. Güvenli.
Bazen onun karşısında ince bir buz tabakası gibi hemen kırılabiliyordum.
Kucağına kıvrılıp boynunun girintisine saklanmak ve orada uyumak istiyordum.
Gözlerini gözlerime mühürledi.
Ona karşı hissettiğim şefkat, damarlarımın üzerinde açan çiçekler gibiydi.
Kalbim kaburgalarımda iz bırakacak kadar güçlü çarpıyordu.