..ve insan hiçbir şeyi sevmemeli, hiç olmazsa özel olarak sevmemeli.
Okur Takip Önerileri
İnsanlarla düşüp kalktıkça düşüncelerimiz kararır; ve bunları aydınlığa kavuşturmak için yalnızlığımıza döndüğümüzde, düşürdükleri gölgeyi buluruz.
Kendi mezartaşını yazan bir yerkürede, terbiyeli cesetler gibi davranacak kadar ağırbaşlı olalım.
“Bu kurumlu havanız nereden geliyor?” - “Hayatta kalmayı başardım, anlıyor musunuz? Kendimi şafakta öldürüp öldürmeyeceğimi sorduğum onca geceden sonra hayatta kalmayı…”
Bir gülümseme gördüğümde, orada şunu okumadan edemem: “Bak bana! Bu son defa.”
İntiharın çürütülmesi: Hüznümüzün hizmetine onca gönülden girmiş bir dünyayı bırakmak kabalık olmaz mı?
Bana artık programımı sormayın: Nefes almak programdan sayılmıyor mu?