Ey bülbül, sana gülün işvesini, tabiatını söyledim ya... bırak bu aşkı; çünkü o gülümseyen gül, ancak kendisini beğenir, kendi fikrine uyar.
Bana öğretilen her şeyi, Latin, Arap, Fars, Yunan, İtalyan dillerini, fıkıh ve kelam bahislerini, Sadi-i Şirazi'den Hafız'a, Hayyam'dan Celaleddin-i Rumi'ye, İmam Gazali'den İbn-i Haldun'a, Eflatun'dan körlerin değneği Omiro'ya kadar bütün ustaları, bu dünyanın yarattığı bütün bilgileri kıvır kıvır saçlı kafamın içine doldurmuştum.
Eskilerce bir İnanış vardır : Kitabınn ilk yaprağının üstüne «Yâ kebîkec» yazılırsa güve yemez. Kebîkec, kitapları güveden koruyan meleğin, yahut cinin, şeytanın adıdır. Hocanın bİri, mollasından bir kitap ister. Molla, kitabı eline alınca
bakar ki lime lime; güve delik deşik etmiş. Hocam der,
kitabı güve yemiş !Hoca bağırır: Ya Kebîkec yazmadın mı? Molla cevap verir« Yazdım, yazdım ama
önce Kebîkeci yemiş de sonra kitabı yemiş. Yangına
karşı evleri koruyan «Ya Hâfız * levhasiyle kitapları
koruyan «Ya kebîkec yazısı, asırlarca bir iş göremedi; levha kırıldı, Kebîkec yendi. Zaman güvesi,
artık divan edebiyatının perilerini de, bu perinin ilham
ettiği baharı da, hazanı da, neşeyi de, elemi de ve
bütün mecazlar saltanatını da yedi, bitirdi, önce Kebîkeci yedi de sonra Öbürlerini!
Bir Gün Huzuruna GELECEĞİM ALLAH'ım...
Bir gün sana geleceğim ALLAH’ım, sırtımda dünya kadar günah ve hatalarla, biliyorum bana günah ve hata yapmak yakışmıyor ben kendime yakışanı yapamadım ama sana affetmek çok yakışıyor ALLAH’ım sen sana yakışanı her zaman yapansın beni affet, bana merhamet et, ben dünya güzelleğine aldandım, nefsimin ve iblisin tuzaklarına düştüm günah evi olan
Âşık tek başınayken bile yalnız kalamayan adamdır. Yalnız kalamaz o, ya sevgilinin hayali vardır ya sen kendisi. Hz. Mevlana gibi seslenir ; ”İki gecem var ikisinde de uykusuzum, biri sensiz olduğum gece. Hasretin bırakmaz ki gözüme uyku girsin. Diğeri senle olduğum gece. Yanımda sen varken uyumak olur mu?” Âşık yalnız kalamaz hafız. Ayrılık, hasretlik de kâr ediverir bazen câna
