Şiir
SENİ ÖPSEM
Seni öpsem, gülse bir halk
Seni öpsem, yoksulluk
Utansa verdiği acılardan
Kırılsa her türlü korkunun kanadı.
Seni öpsem, silinse
Alın çizgilerinden gam
Aşk Risalesi
Dirilmek yeniden
Yerin uyanması gibi kımıldaması gibi topragın
Bulutları yarması gibi gün ısıgının
Yagmurun ansızın bosanması
Binlerce kusun bir anda parlaması havalanması
Erimesi gibi karların ve buzulların
Patlaması gibi dal uçlarında tomurcukların
Dirilmek yeniden
Yüzyıl süren bir berzahtan geçmisiz gibi
Kandan kinden
SANIRIM HİÇ BİR ZAMAN İYİ BİR ŞAİR OLAMAYACAĞIM
odamın içinde yapayalnızım
bütün kitaplarım raflarından yere düşmüş
darmadağınığım
duvarlar üzerime doğru geliyor
ve kapılar ardına kadar kilitli
Gece
GÖKYÜZÜ OLSAM
Güneş olsam kimi zaman
İçini ısıtsam nice soğukta kalmışların
Can olsam, kan olsam bitkilere
Çocuklar beni görünce sokaklara dökülse…
Gece olsam kimi zaman
Ayıpları örtsem kuytu köşelerde
“Hadi artık dinlenin sizde” desem
Yorgun, yıpranmış bedenlere…
Gökyüzü olsam
Sarsam tüm insanlığı mavi ruhumla
Işık saçsam ihtiyacı olana
Kimine dost, sırdaş zifiri karanlıkta…
Denizlerle birleşsem,
Gözlerin gördüğü son noktada...
Yağmur olup düşsem toprağa,
Umut olsam tüm insanlığa …
Hasan KILIÇ
30 Mayıs 2016
Murathan Mungan
Hani erken inerdi karanlık,
Hani yağmur yağardı inceden,
Hani okuldan, işten dönerken,
Işıklar yanardı evlerde,
Eskidendi, çok eskiden.
Hani ay herkese gülümserken,
Mevsimler kimseyi dinlemezken…
