Yağmur Ateşoğlu
@yagmuratesoglu
4 okur puanı
Mart 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Bir kitabı okumaya başladı
Pespaye Kedinin Asaletini Anlatan Satırlar Burada Başlamaktadır
Bugün hayata bir zararım dokunsun istiyordum.
Sevinçli Kedi
Noel Babalar sakallı değil sakarlar, biliyor musun dedim Zeyna'ya
Tıraş olurken yüzlerini kesip bir paket pamuk yapıştırıyorlar
esasında
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
114 syf.
·
Puan vermedi
Bıktığım Şeyler ve Yeşil Fanila
Gözlerin bir yeşil fanilaydı balkonda uçuşan
Sicim yağmur taklidi
Bıkmıştım zor geçen kışlarımı anlatmaktan
Bardağa birkaç çiçek ıslamaktan.
Parmağımın ucunda kırmızı kenarlı bir bulut
Onu uzatırdım sana, yalnızlık gibi iri bir damla
Parmağıma düşen bir damla kandı aşk.
Müsveddeler
Anlatarak bitiriyorum hayatımı
Bilmiyorum başka nasıl bitirilir bir hayat
Bir çiçek çizdim bu akşam avucuma
İsmini her şey koydum.
Simi ojeler sürdüm yalnızlıktan sıkıldığımdan.
Müsveddesi gibi şimdi tırnaklarım
Yıldızlı bir gecenin.
Pollyanna'ya Son Mektup
Muhabbet kuşumuz öldü
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak
Biliyorsun ölüm, mavi boş bir kafestir kimi zaman
Acıyı hangi dile tercüme etsek şimdi yalan olur Pollyanna
Uyumadığım gecelerin sabahında Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtınada ters çevrilen şemsiyelere benzerdi Duaya açılan avuçlarım
Avuçlarıma kar yağardı
Kimi zaman tipi...
Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım. Birkaç kış geçti Pollyanna
Ben hep mahzun kaldım.
Ah'lar Ağacı
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.
...
Yapıştırsam da parçalarını hayatımın
Su sızdırıyordu çatlaklarından.
...
Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı'ya:
Olanlar oldu tanrım
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!
Ulaşamayacağı bir yere koşuyor. Dursun diye bağlayamam ya, koşsun. İyice yorulsun. Düşüp dizlerini kanatsın, sonra kalkıp daha büyük bir hırsla koşsun. Nefes nefese kalsın hep, yol kenarında soluklanayım demesin.
Hem belki bütün bunlar sanrıydı, insan yalnızca çektiği acıyla büyümek için vardı aslında...
Hiçbir şeye benzemeyen ya da bir türlü benzetemediğim yüzlerce şey yaşadım. İçimdeki kör boşluğu doldurmak için didindim anne. Onu asla dolduramayacağımı kabullenene kadar uğraştım. Ulur gibi ağladım geceleri. Bir fırsat bekledim, bir ışık. İçimde oyukla yaşamanın sandığım kadar kötü bir şey olmadığını öğrendim sonra.