Zaman zaman nefesimi tutup , zaman zamanda gözyaşları içinde okuduğum; tek kelime ile "muhteşem" bir eser. Akıp giden bir su gibi... Neden daha önce okumadım dediğim. Savaşın en acımasız yüzünü gördüğüm, kadın olmanın ne kadar da zor olduğu Afganistan'da bunların gerçekten yaşandığını bilmek çok üzücü... Daha kötü ne olabilir dedikçe daha kötüsünü yaşadılar Meryem ve Leyla. Okurken gözyaşlarınıza engel olamayacaksınız. Küçük yaşta evlendirilen kızlar, çocuğu olmayan kadınlar, babaya ya da çocukluk arkadaşına duyulan geçmişe gömülmüş aşklar...
Ve Türkiye'de yaşadığım için, Atatürk gibi bir lideri Allah bize gönderdiği için, çağdaş ve medeni bir şekilde yaşadığımız için ne kadar da şanslı olduğumuzu öğrendim.Dünya ne kadar gelişse de teknoloji ilerlese de hala bir yerlerde savaşlar devam ediyor. Bunların sona erdiği daha güzel bir dünya görmek umuduyla.
