Yɑlnızcɑ ‘sol’ ɑnɑhtɑrı olɑnlɑr mı kɑlp çɑlɑbilir?
Seviyorum ɑnlıyor musun?
Kırgınım.
Gidişin değil, kırılmışlığım bɑtıyor ɑvuçlɑrımɑ.
Üzgünüm,
‘Birɑz dɑhɑ kɑl’ diyemediğim için sɑnɑ.
Yɑlnızım, ɑnlɑyɑbiliyor musun korunmɑsızlığımı?
Ve hissedebilir misin hiç sɑrılmɑdɑn sɑvunmɑsızlığımı?
Ö(z)lüyorum sɑdece,
Aldırmɑ…
~~Kahraman Tazeoğlu~~
Yɑlnızcɑ ‘sol’ ɑnɑhtɑrı olɑnlɑr mı kɑlp çɑlɑbilir?
Seviyorum ɑnlıyor musun?
Kırgınım.
Gidişin değil, kırılmışlığım bɑtıyor ɑvuçlɑrımɑ.
Üzgünüm,
‘Birɑz dɑhɑ kɑl’ diyemediğim için sɑnɑ.
Yɑlnızım, ɑnlɑyɑbiliyor musun korunmɑsızlığımı?
Ve hissedebilir misin hiç sɑrılmɑdɑn sɑvunmɑsızlığımı?
Ö(z)lüyorum sɑdece,
Aldırmɑ…
''Bazı kadınlar hep gülümser...
Gelirsin gülümser,seversin gülümser,öpersin gülümser,sarılırsın gülümser,saçlarını koklarsın sadece gülümser... Gidersin gülümser,acı çeker yine de gülümser.
Gecenin soğuğunda ona armağan ettiğin şarkıyı dinler gülümser.Gözlerinden yaşlar gelir gülümser.''
Yalnızca Yalnızım, Mehmet Ali Kılınç
Ufuk alabildiğine uzak düşlere. Hayalleri bıçak sırtı olan bir çocuğum hâlâ. Pamuk şekerinden öte gitmiyor isteğim. Ne bir aşkın deliliği var üzerimde ne bir yalnız kalma korkusu. Senelerdir var olan bozulmamış hislerle dünü gün, günü yarın ediyorum. Beklentisi olmayınca insan mutlu olurmuş diyorlar. Beklentide bulunmayıp mutlu olmayı dahi beklemiyorum. Yalnızlıkla yalnızım. Ne yöne baksam aynı tonu siyahın. Mavi gibi bir asilzadeyi harcamaktan hicap duyuyorum. Tek hasretim en karanlığına siyahın. Kocaman bir ah feryadına sığdırıyorum eyvah'larımla var olanlarımı. Kimseye sormuyorum ama biliyorum ki dönüşü yok bu yolculuğun. Kapkara sularda kapkara mehtaba kapkara düşler anlatmak. Oysa yalnızca renklerin dünyasında yaşamak isterdim. Nar çiceği rengi olsaydım ve güneşin yaydığı tebessümü yaysaydım bakanlarımın yüzüne ilkyazda. Ya da bir yeşil olsaydım tüm güzelliklere gebe. Biraz turuncu, mor mesela. Sarı olsaydım güneşten düşen damlalar gibi. Beyazdan tanısalardı beni... Aşk'a rengini ben verseydim mesela kırmızı kırmızı... Oysa ben siyah oldum. Siyahı yakışırdı bana hayat. Sır gibi. Elem gibi. Bir hüznün eşiğinde bıraktı beni. Hazan mevsiminin baş yaveri ilan edip beni, bir pınar başından akmasını beklememi, öncülük etmemi istedi hüzün yağmurlarına. Hiç iyi şeyler olmadı. Gözlerimin karalığı karanlığı oldu hayatımın. Renkli gözlüler renkli mi bakıyorlar acaba hayat? Pamuk şekeri deyince pembe yerine siyah çağrışıyor değil mi?
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım içinde onca insan, içinde dünya... Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum Ve bilmeyen sonsuzluk nedir, Haklı olan kim bu kargaşada? Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir Ucu bucağı olmayan bu çığlığın Ortasında nasıl barışılabilir? Anlamak isterim, hangi yasa Bir
-Yalnızım yalnız.Yalnızca kaldım,kötü oldum.
-İyiydim,kadın gittikten sonra temelli kötü oldum.
Yalnızca Yalnızım
Ne var yani seni hala seviyorsam, ben çokmu meraklıyım sana, sadece kalbime söz geçiremiyorum.