+Neyin var?
- Mutsuzum.
+Neden peki?
-Çok yalnızım ve kimse beni anlamıyor.
+ Neden hep kendi pencerenden bakıyorsun ki? Belki yanında olmasını istediğin insanlar da senin gibi yalnız ama bunu kalabalıklara karışarak örtmeye çalışıyorlardır? Olamaz mı? Hiç denk gelmedin mi etrafı bir sürü insanla dolu olan ama içinde kocaman derin bir yalnızlık olan insanları?
- Duydum evet. Ama bundan banane! Beni iyileştirmiyor artık başkalarının benimle aynı durumda olması! Çünkü nedenlerimiz farklı..
+ Yalnızlığın mı nedenleri farklı yoksa hayatınızı etkileyen şeylerin nedenleri mi?
- Her ikisi de!
+ Doğru.. Babasını ve annesini kaybeden bir çocuğun yalnız başına büyümeyi kabullenmesi ile sevgilisinden ayrılan bir gencin içine düştüğü yalnızlık bir olamaz! Okul yemekhanesinde yalnız başına yemek yiyen biri ile hayal dünyasında yaşayan ve etrafındaki kalabalığı zaman kaybı olarak görüp uzaklaşan ve hayal dünyasına dönen birinin yalnızlığı bir olamaz! Bir kere tacize uğrayan ve bir daha hiçbir zaman erkeklere yanaşmayan, onlardan tiksinen bir kadının yalnızlığı ile yalnız kalmayı bir yaşama biçimi haline getirmiş, insanları dinlemekten sıkılan ve iç dünyasıyla konuşmaya alışmış hatta bazen çoğu konuşmaların, insanların da duyduğu (deliler gibi kendi kendine konuştuğu) türden bir yalnızlık üstelik bu haliyle gurur duyan insanın yalnızlığı bir olamaz!
Cahil Bir Düşünür
01.11.2021 - 02.27
Kurtuluş | Ankara