''Ses konusu sensin velet.Söz konusu sen olunca gayet normal diye tanımladığın şeyleri hiç normal bulmuyorum ben.''
Araç ani bir frenle durdu.Yolun tam ortasındaydık.Telaşla etrafıma bakındıktan sonra,''Ne yapıyorsun?''diye sordum endişeyle.Karan çenemi tutup yüzümü ona doğru çevirdi,dokunduğu yerde yanık izleri bırakıyormuş gibi hissettim.''Sorun ne?''diyebildim kalbim sıkışırken.
''Kolyen nerede?''diye sordu,sesi telaşlı çıkmıştı.
Gözlerim korkuyla irileşirken,''Burada,''diye fısıldayıp kazağın altında kalan kolyeyi yavaşça kazağın üzerine doğru çıkardım.Siyah çakıl taşını parmaklarımın arasında tutarken onun gözlerine yayılan o ferahlığı görmek beni etkilemişti...
Asi Çakıltaşı 1.perde sayfa:369
Yazar:Binnur Şafak Nigiz
Öyle cilalı sözler bilmem ben.
Aşağı mahallenin haylaz çocuğuydum işte.
Ama sen de bilemezsin gülüşün bende kaç bahar eder.
Cahilliğimi hoş gör;
kanat çırpmayı bilmeyen kuş, koşmayı uçmak zanneder.
Belki beklersin sende bir kaç güzel söz.
Söylesem de ne fark eder?
İçim sana yanık, kalbim sana dönük…
Biz de ölçü sözle olmaz,
Biz de çok konuşulmaz,
Bekler seni gözlerim, hep seni arar masum gözlerim…
Şarj sorunu yaşıyor bilgisayarım. Ekranın parlaklığı yanıp sönüyor ben yazarken bu yazıyı.Evim bodrum katı yani gündüzken bile yarı karanlık. Pencere yerden bitme. benim başım gözüküyor ancak pencereye çıktığımda. Dışarı seyretmiyorum bu yüzden . insanların ayaklarının araçların tekerlerinin hiç bir ilginç yanı yok. Lütfen bilgisayarınızı şarj
"Rûhum sana âşık, sana hayrandır Efendim,
Bir ben değil, âlem sana kurbandır Efendim
Ecrâm ü felek, Levh u Kalem, mest-i nigâhın,
Dîdârına âşık Ulu Yezdân'dır Efendim
Mahşerde nebîler bile senden medet ister,
Rahmet, diyen âlemlere, Rahman'dır Efendim
Kıtmîrinim ey Şâh-ı Rusül, koğma kapından,
Asilere lütfun, yüce fermândır Efendim
Ta Arşa çıkar her gece âşıkların âhı,
Medheyleyen ahlâkın, Kur'ân'dır Efendim
Aşkınla buhurdan gibi tütmekde bu kalbim,
Sensiz bana cennet bile hicrandır Efendim
Dağ kalbime bir lâhzacık ey Nur-i dilârâ,
Nûrun ki; gönül derdime dermandır Efendim
Ulvî de senin bağrı yanık âşık-ı zârın,
Feryâdı bütün âteş-i sûzandır Efendim"
Kalbim!
sen varsın
sen tökezleyen bir şarkı değilsin
ne de uzun, yanık havalı türkü
sen kendinin ezgisisin.
Yırt öfkenin sabredilmez dağarcığını
dağılan, saçılan ne varsa hepsi senindir
kara bir gök ancak bunlarla arınır
ve elbette yeter bunlar sırça küreyi dağıtmaya
acı diye ne varsa hepsini onarmaya
Kalbim!
elimden tut
elimden tut
sensiz bir şey yapamam.
Kalbim!
sen varsın
sen tökezleyen bir şarkı değilsin
ne de uzun, yanık havalı türkü
sen kendinin ezgisisin.
Yırt öfkenin sabredilmez dağarcığını
dağılan, saçılan ne varsa hepsi senindir
kara bir gök ancak bunlarla arınır
ve elbette yeter bunlar sırça küreyi dağıtmaya
acı diye ne varsa hepsini onarmaya
Kalbim!
elimden tut
elimden tut
sensiz birşey yapamam...