Zaman, onu doğru kullanana yanlış yapmaz.
Sayfa 125Kitabı okudu
Kuşkuculuğun nedensel ilkesinin dinginliğe ulaşma umudu olduğunu söyleyebiliriz. Düşünce yetisi ve zenginliğine sahip kişiler, şeylerdeki düzensizlikten ötürü bir karmaşa içine girer, bu durumda neyi onaylayacağı konusunda kuşkuya düşer, neyin doğru neyin yanlış olduğunu araştırmaya başlar, bu konularda karara vararak dinginliğe ulaşmayı umarlar.
Herkesin bir daha eski kendi gibi olamayacağı günlerinin başladığı bir an vardır. Öyle bir olaylar silsilesidir ki her biri hizmet eder bu yeni kendisine. Bazıları vardır, bu yeni kimlikte mutludur. Ama kimileri de vardır ki o en temiz eski benliğine acılar içinde kıvranarak hasretlik çeker. Bir de benim gibileri vardır. Zifiri karanlık içinde doğru yolda mı yanlış yolda mı olduğunu bilemeyen. Sahi mutlu muyum acı mı çekiyorum? Galiba yeni kabuğumda acı bir kahkahayla yad ediyorum eski benliğimi. Gülerken gelen gözden yaş gibi. Hem sahte hem en gerçek. Mutluluk içinde hüzün, anı yaşarken geçmişine hasret. Gülümsemenin en acı tonu…
Bir Parça Delirmek
Haklı ya da haksız olmadan yazmak istiyorum, doğru ya da yanlış da sizin olsun. Söylediğim her şeye bir kulp takılabildiği için çekiniyorum konuşmaktan. Belki yazmak,fakat altına imzamı atamam zaman durmadığı müddetçe. Yürüsem suç,ayağa kalksam suç,konuşsam suç, sussam belki suç. Ben de insanım, benim de kalbim var;bir bu anlaşılsın istiyorum. Korkarım,meramımı açarsam susturmaya çalışırlar diye. Bir çığlık atmak istiyorum o zaman yalnızca, ben ve siz beni duyun. Şikayetçi değilim,başıma gelen her şeyin müsebbibi benim, biliyorum.
Tüm bunlar çok mu karışık? Belki de öyledir,fakat böylesi daha iyi. İnsanlar bilmedikleri değil, anladıklarını sandıklarının düşmanı çünkü.