güller dağılırdı
şimşekli gülümsemesinden
atılmış sanki gözleri
iki çıplak bıçaktı
Sayfa 9Kitabı okudu
olmayacak şey bir insanın bir insanı anlaması
Sayfa 90Kitabı okudu
demlendikçe yalnızlığı aydınlanıyor
Sayfa 90Kitabı okudu
ne kadar başkaydı her kadından her bakımdan
Sayfa 90Kitabı okudu
bir gül takıp da sevdâlı her gece saçlarına
çıktı mı deprem sanırdın ‘kara kız’ kantosuna
Sayfa 90Kitabı okudu
bir nazlı kadın sonbahar dağıtır saçlarını
kırgın yalnızlık bahçelerine zehirli sarı
Sayfa 89Kitabı okudu
kaybetmiş yaşamak tutkusunu ölmek için erken
ne dost şenlikleri kalmış mehtâpta içerken
ne mâhur’dan udların gülüşmesi harem tarafında
Sayfa 89Kitabı okudu
düşman fısıltıları en dost bildiğin ağızlardan gelir
Sayfa 87Kitabı okudu
bir özlem tutuşur gözlerinde
Sayfa 86Kitabı okudu
yaslı lodos karanlıkları arasındayım
martılar çıkar gözlerime iç denizlerimden
dünya değişir bir tırtıl gibi kendiliğinden
ne zaman kanatlandığını anlayamadığım
Sayfa 84Kitabı okudu
yıldızlara dağılan o genç kız kahkahasını
çalgılar susunca yorgun mühürdâr’da ansızın
Sayfa 82Kitabı okudu
koynunda biriktirip geçmiş gelecek bütün zamanlan
Sayfa 89Kitabı okudu
işlenir yeni baştan bütün sevmek yanlışlıkları
bilmem tamamlanır mıydık bir başka yaşamakta
Sayfa 77Kitabı okudu
dünyayı tumturaklı bir yalan sayanlar
yalanın dehşetini yaşlandıkça anlar
nâzım’ın pirâye’yi sevdiği zamanlar
ölse ölümünden ne suçlar çıkarılırdı
Sayfa 76Kitabı okudu
olmayacak şey; bir insanın bir insanı anlaması...”