Şarabımı Kim İçti?!
#165617869
Mayıs ayı öykü etkinliği.
Ne zaman bitecek bu sabaha karşı uyanmalarım hiç bilmiyorum. Yine kanepenin sert köşesinde ensem uyuşmuş. Uyandıran da olmamış her zaman ki gibi. Gerçi bunu yapmamalarını ben söylemiştim onlara. Şimdi neden hayıflanıyorumki...
Sakallarım da iyice uzamış ama benim onlara köpük
Evet, Nisyan
ŞUBAT AYI HİKAYE ETKİNLİĞİ
#104029280
Merhaba. Mahmut Hocanız bu konuşma için beni ilk davet ettiğinde acaba insanların benim için vakitlerinden ayıracağı kadar ne başardım diye çok sorguladım kendimi. Sürekli cevap aradığım sorulara bir yenisini eklediği için öğretmeninize teşekkür ederim. Bugün 27 Mayıs 2051
Pencereden geceleyin giren kelebek, sanıyor musun ki burada yaşam bulacaksın?
Yaşam yok benim odamda..
Kıskançlık :D
"Ah, daha sana söylemedim değil mi? Ben senin şu sevgili Kirsanov’undan nefret ediyorum!”
“Hayır, Veroçka, Kirsanov çok iyi bir insandır.”
“Olsun, ben yine de nefret ediyorum ondan ve sana da onunla görüşmeyi yasaklıyorum.”
“Bu başlangıcın güzelliğine diyecek yok doğrusu! Benim despotluğumdan öylesine korkmuş ki, kendisi beni bir kukla yapmak istiyor! Hem nasıl görüşmeyebilirim ki onunla..? Birlikte yaşıyoruz biz...”
“Evet... Ve hep kucaklaşmış durumdasınız değil mi?”
“Tabii. Sabah kahvaltısında da, öğle yemeğinde de... yalnız ellerimiz meşgul olduğu için kucaklaşmak biraz zor oluyor.”
“Ve bütün gün kopamıyorsunuz...”
“Haklısın, o kendi odasından kopamıyor, ben de kendi odamdan.”
“Madem durum böyle, onunla görüşmeyi büsbütün kessen ne olur?”
“Ama biz arkadaşız; insan bazen konuşmak ister; birbirimize yük olmadan konuşuyoruz biz de.”
“Sürekli birlikte oturuyorlar, kucaklaşıyorlar, kavga ediyorlar, kucaklaşıyorlar, kavga ediyorlar... Nefret ediyorum ondan!”
“Veracığım, nerden çıkartıyorsun bunları? Biz bir kez olsun kavga etmiş değiliz. O kendi yaşamını sürüyor, ben kendi yaşamımı... Dostuz, evet, ama ne çıkar bundan?”
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120.6k okunma
Kimsin Sen ? ( Mükemmel)
Kimsin sen?
Bu soruyu yanıtlamaya çalışmış mıydım hiç?
Kendi kendime kim olduğumu itiraf etmek hiç aklıma gelmiş miydi? Adımı, yaşımı, yurdumu, boyumu posumu biliyordum-yüzümü biraz tanıyordum, ruhumu ise çok daha az. Gelecek hakkında hiçbir şey bilemiyordum, geçmişten bana kalan, üst üste konmuş soluk anı bloklarıydı yalnızca. Hiçbir zaman
Dost Kitabevi ( PDF )Kitabı okudu
"Pencereden geceleyin giren kelebek, sanıyor musun burada yaşam bulacaksın?"
yaşam yok, benim odamda!
...Sana bu parayı veriyorum, çünkü beni artık mutlu eden pek bir şey yok, sadece sen varsın.
Beni tanımanın sana acı ve hüzün getirdiğinin farkındayım. Umarım bir gün bana daha az öfkeli ve kırgın olduğunda sadece bu yaptığımdan başka yapacak bir şeyim olmadığını, bunun gerçekten iyi bir yaşama sahip olmana, benimle tanışmasaydın sahip olacağın hayattan daha iyi bir hayata sahip olmana yardımcı olacağını da anlarsın.
... İşte böyle. Kalbimde bir iz bıraktın Clark. Komik kıyafetlerin, kötü esprilerin ve en küçük bir duygunu bile saklamak konusundaki beceriksizliğinle odamdan içeri girdiğin ilk andan itibaren bende bir iz bıraktın. Sen benim hayatımı, bu paranın senin hayatını değiştireceğinden çok daha fazla değiştirdin.
Beni o kadar sık düşünme. Seni sulu gözlü bir şekilde hatırlamak istemiyorum. Sadece iyi yaşa.
Sayfa 478Kitabı okudu
ANNE KOKUSU ....
Ciğerinden bir parça sökülüyordu sanki... Damadı onu tekerlekli sandelyesiyle merdivenlerden indirirken, biricik kızı Buket, - "Evimin huzuru için anne... Yoksa seni gönderir miyim Huzurevine?... Ne olur gönül koyma... Her hafta seni görmeye muhakkak geleceğim... Anla beni ne olur yoksa ailem dağılacak "-demişti