Evet, Nisyan
ŞUBAT AYI HİKAYE ETKİNLİĞİ
#104029280
Merhaba. Mahmut Hocanız bu konuşma için beni ilk davet ettiğinde acaba insanların benim için vakitlerinden ayıracağı kadar ne başardım diye çok sorguladım kendimi. Sürekli cevap aradığım sorulara bir yenisini eklediği için öğretmeninize teşekkür ederim. Bugün 27 Mayıs 2051
Pencereden geceleyin giren kelebek, sanıyor musun ki burada yaşam bulacaksın?
Yaşam yok benim odamda..
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021121.4k okunma
Kıskançlık :D
"Ah, daha sana söylemedim değil mi? Ben senin şu sevgili Kirsanov’undan nefret ediyorum!”
“Hayır, Veroçka, Kirsanov çok iyi bir insandır.”
“Olsun, ben yine de nefret ediyorum ondan ve sana da onunla görüşmeyi yasaklıyorum.”
“Bu başlangıcın güzelliğine diyecek yok doğrusu! Benim despotluğumdan öylesine korkmuş ki, kendisi beni bir kukla yapmak istiyor! Hem nasıl görüşmeyebilirim ki onunla..? Birlikte yaşıyoruz biz...”
“Evet... Ve hep kucaklaşmış durumdasınız değil mi?”
“Tabii. Sabah kahvaltısında da, öğle yemeğinde de... yalnız ellerimiz meşgul olduğu için kucaklaşmak biraz zor oluyor.”
“Ve bütün gün kopamıyorsunuz...”
“Haklısın, o kendi odasından kopamıyor, ben de kendi odamdan.”
“Madem durum böyle, onunla görüşmeyi büsbütün kessen ne olur?”
“Ama biz arkadaşız; insan bazen konuşmak ister; birbirimize yük olmadan konuşuyoruz biz de.”
“Sürekli birlikte oturuyorlar, kucaklaşıyorlar, kavga ediyorlar, kucaklaşıyorlar, kavga ediyorlar... Nefret ediyorum ondan!”
“Veracığım, nerden çıkartıyorsun bunları? Biz bir kez olsun kavga etmiş değiliz. O kendi yaşamını sürüyor, ben kendi yaşamımı... Dostuz, evet, ama ne çıkar bundan?”
