Nasıl ölebilirim ben? Hiç yaşamadım ki!
Ya gel gelme öl ölme yaşa yaşama bu saatten sonra farketmez çünkü ben hiç yaşamadım bin kere öldüm ben hep sana geldim kaç kere daha ölür bu adam daha.
Birşeyin geçtiği yok..
Saplanan her kırıklığın sancısı duruyor..
Geçen birşey varsa o da zamandır..
Onun için ben hiç geleceğimi yaşamadım..
Sadece günlerin ismi değişikti..
°•○● O zamanlar gün benim için değil yaşam için doğardı çünkü o zamanlar ben yaşamadım...o çocuk hala orada ama sessiz
Sayfa 337 - AYRINTIKitabı okudu
Bir nesli bozan baba sözüydü;
“ Erkektir yapsın..”
Ve bir nesli bozan Anne sözüydü ;
“ Ben yaşamadım kızım yaşasın..”
Bunu kendimize söyleyebilmeye başladıktan sonra her şey hemen düzelmiyor tabii. Bu cümleleri yıllarca tekrar tekrar kurdum; sayısız defa içimden fısıldadım kendime ve hâlâ fısıldamaya da devam ediyorum. Ama gerçek şu: Yaklaşık 10 yıldır, her sene bir öncekinden daha az iftiraya ve daha az haksızlığa maruz kalıyorum. Her yıl bir öncekinden daha iyi şeyler geliyor başıma ve ben de her geçen yıl kendimi daha iyi, daha güçlü hissediyorum. Konuşamadığım çok sayıda gün vardı eskiden ve son dört yıl içinde, acıdan konuşamadığım bir gün bile yaşamadım.
İftiraya uğradığımda kuyudaki eşeği düşünüyorum ve "İsteyen istediğini söylesin. İsteyen istediğine inansın. Onlara istediklerini söyleme ve istediklerine inanma hakkını veriyorum." diyorum hep kendime. Bu, çok rahatlatıcı. Ama kendimi korumaya çalışmayacağım anlamına gelmiyor tabii.
Sayfa 74Kitabı okuyor
Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.
Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.