Yaşamın Ucuna Yolculuk..
Tek bir kelimeden binlerce anlam çıkardığım günler de oldu, yazılan uzun cümleleri görmezden geldiğim günler de. İnsanlara inanmaya çalışmaktan yoruldum.
yeni kitaplar aldimm. iclerinden hangilerini okudunuz?
- İstanbul Hatırası, Ahmet Ümit
- Beyoğlu'nun En Güzel Abisi, Ahmet Ümit
- Bir Aşk Masalı. Ahmet Ümit
- Beyoğlu Rapsodisi, Ahmet Ümit
- Kardeşimin Hikayesi, Livaneli
- Balıkçı ve Oğlu, Livaneli
- Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm, Livaneli
- Uğultulu Tepeler, Emily Bronte
- Tuhaf Bir Kadın, Leyla Erbil
- Yaşamak, Cahit Zarifoğlu
- Uçurtmayı Vurmasınlar, Feride Çiçekoğlu
- Erken Kaybedenler, Emrah Serbes
- Suzan Defter, Ayfer Tunç
- Yaşamın Ucuna Yolculuk, Tezer Özlü
- Kör Baykuş, Sadık Hidayet
- Yılanı Öldürdüler, Yaşar Kemal
- Kambur, Şule Gürbüz
- Temmuz Suçlu, Cemil Kavukçu
- Metinler, Nilgün Marmara
Biliyorsun, bir yolda gidiyorum
ve o yolda rastladığım çiçekleri de,
dikenleri de topluyorum.
Hepsi bu...
Ama yaşamın ucuna yolculuk bambaşka.
Tezer Özlü
Canım
“Sordukları zaman, bana ne iş yaptığımı, evli olup olmadığımı, kocamın ne iş yaptığını, ana babamın ne olduklarını sordukları zaman, ne gibi koşullarda yaşadığımı, yanıtlarımı nasıl memnunlukla onayladıklarını yüzlerinde okuyorum. Ve hepsine haykırmak istiyorum. Onayladığınız yanıtlar yalnızca bir yüzey. Ne düzenli bir iş, ne iyi bir konut, ne sizin medeni durum dediğiniz durumsuzluk, ne de başarılı bir birey olmak ya da sayılmak benim gerçeğim değil. Bu kolay olgulara, siz bu düzeni böylesine saptadığınız için ben de eriştim. Hem de hiç bir çaba harcamadan. Belki de hiç istediğim gibi çalışmadan. istediğiniz düzeye erişmek o denli kolay ki… Ama insanın gerçek yeteneğini, tüm yaşamını, kanını, aklını, varoluşunu verdiği iç dünyasının olgularının sizler için hiç bir değeri yok ki. bırakıyorsun insan onları kendisiyle birlikte gömsün. Ama hayır, hiç değilse susarak hepsini yüzünüze haykırmak istiyorum. Sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla, başarı anlayışınızla bağdaşan hiç yönüm yok. Aranızda dolaşmak için giyiniyorum, hem de iyi giyiniyorum. İyi giyinene iyi değer verdiğiniz için. İçgüdülerimi hiç bir işte uygulamama izin vermediğiniz için. Hiç bir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum, bir şey yapıldı sanıyorsunuz. Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz. Evlenizle. Okullarınızla. İş yerlerinizle. Özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz...”
― Tezer Özlü, Yaşamın Ucuna Yolculuk