Dünya nasıl olması gerekiyorsa öyle. Kendini kurtaramayanı kimse kurtaramaz.
Hiçlikte. Ve yaşam yalnız rüzgar, yalnız gökyüzü, yalnız yapraklar ve yalnız hiç değil mi.
Reklam
Çocukken insanın çocukluk sınırlarına taşmasına izin verilmiyor. Oysa çocukken de dünyayı aynı gözlerle gördüğümü, aynı gözlerle, aynı düşünceyle, duygular ve sezgilerle kavradığımı anlıyorum.
Reklam
Büyüklerin, kendilerinin yetişkin, çocukların çocuk olduğunu düşünmeleri korkunç.
Çocukluğun sınırları korkunç. Çocukluğun soğuk geceleri gibi.
Gittiğim hiçbir yerde yalnızlığı bu denli simgeleyen bahçeler yaşamadım.
Reklam
Yaşamın birçok anında bu duyguyu algıladın mı: Kendi bağımsızlığını, hiç değilse yalnız kendin için yaşayabilmek. Yıkmadan, incitmeden, yorulmadan, yılmadan. Başka biçimde yaşamla bağdaşmaya olanak var mı...
Güneş güçlerin en büyüğü olmalı. Benden de güçlü...
Hep öyle değil mi. Sevgilerimizi, duyguların yükseliş ve alçalış dalgalanmalarını, kendi kendimize algıladığımız biçimde bir başka insana akıtmak istediğimizde tümüyle içimize hapsetmiyor muyuz...
Oysa yaşam genellikle insanın bir başına kalması.
Ama artık yorulmaksızın aramak yok. Aranan yaşantılar arandı. Yaşandı. Bir kısmı gömüldü.
1.500 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.