Fırat
@tarkovskii
Kamu Personeli
Kapadokya/Konya
1693 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Çok az vaktim kaldı, anlamıyor musunuz? Artık cesur olmam gerekiyor. Hiç olmazsa düşüncelerimi yaşamalıyım.
Mutluluk yoktu: yalnızca bu yokluk, hiçlik vardı. Bu kendi dehşeti karşısında başı dönen boşluk, bu kendi saydamlığı, kendisini görmesine engel olan korku, bu ölesiye bunaltı..
Gidersem, başkalarına isyan etmiş olurum; gitmezsem isyanım kendime olur..
Okur Takip Önerileri
Şu hayatta önemli olan tek şey, bir insanın ”ben gerçekten yaşadım” diyebilmesidir. Onun dışında hiçbir şeyin önemi yok..
Dünyanın dışında, geçmişin dışında, benim dışımda; özgürlük bir sürgündür ve ben özgür olmaya mahkumum..
Beni kendi yasalarıyla yargılıyorlar, ben kendi yasalarımı kabul ediyorum yalnızca..
Kendi kendimden kaça kaça yorgun düştüm..
Gidiyorum, çünkü başka türlüsü elimden gelmez..
Barış oradadır, bütün o geleceklerle örülmüş, onda, doğanın yenilmez inadı vardır, o güneşin ölümsüz gidiş dönüşüdür, toprağın ürperen hareketsizliğidir, insanın bütün çabasının gerçek anlamıdır..
Her an bir gidiş, bir yeniden başlayış, her an bir kaçış...
Bir yerde kendini rahat hissetmeye, mutluluk duymaya başlar başlamaz içinde bir huzursuzluk kımıldıyor, kendini tuhaf bir biçimde suçlu buluyordu..
Vitrinler vardı, vitrinlere konulmuş lüks eşya vardı, renk renk kumaşlar, insanların kendilerini seyretmesi için yapılmış aynalar vardı, bütün konfor vardı. İnsanlar keyifsizdi, ama doğuştan öyleydiler. Niçin dövüşeceklerdi? İstedikleri bir şey yoktu ki, her şeyleri vardı!