terk ediyorlar
hiçbir şey yaşanmamış gibi
geri dönüyorlar
terk edip gitmemişler gibi
Sayfa 51
İnsan ruhu ne tuhaf! Tıpkı tabiat misali, bir bakıyorsun yağmurlu bir bakıyorsun fırtına kıyamet, sonrası güneş açıyor ve öncesi hiç yaşanmamış gibi.
Son zamanlarda okuduğumdan çok okumadığım kitapları hatırlıyorum. Bunda bir anormallik görmüyorum, aynen yaşanmamış olaylardaki gibi bir durum.
Tek bildiğimiz içinde olduğumuz andır..
Yaşanmamış zamanlar buzun ötesindeki topraklar gibi. Nasıl bir şey olacağını tahmin edebiliriz ama asla emin olamayız. Tek bildiğimiz içinde olduğumuz andır.
Sayfa 293 - Domingo Yayıncılık
Onları özleyip durmam boşuna değil. Neredeyse dört yılı birlikte yaşadık. Ne çabuk geçti? Bitmez sandığımız yıllardı. Belki de o yıllan özlüyorum. İnsan on sene görüşmez mi? İlk zamanlar birlikte tatil programlan yapmış, ama gerçekleştirememiştik. Ya izinlerimiz denk düşmemişti, ya da tatile çıkacak param olmamıştı. Belki de çok istememiştik bunu. Doğrusu, onların yanına gitmeye karar verdiğimde de içim çok rahat değildi. Sıkılmaktan korkuyordum. Onlardan sıkılırsam, o yıllar da değerini yitirebilirdi. İnsanın geçmişte de kalsa, anımsadıkça mutlu olduğu zamanlar olmalı. Onları da yitirirse her şey yaşanmamış gibi olmaz mı? Bir arkadaşım var; "Zaman iz bırakır mı?" diye sorar durur önüne gelene. Anlaşılan bırakıyordu, ama zamanla silinebiliyordu bu iz. Bazen üzerinden geçmek
gerekiyordu.
Sayfa 94Kitabı okuyor
Yalnızca tutkunun ne olduğunu hiç bilmeyen insanlar, nadiren bu duyguyu tattıklarında, belki de bu kadar çığ gibi ani, kasırgaya benzer tutku patlamaları yaşıyorlar: O anda yaşanmamış yıllar, kullanılmamış güçlerin biriken öfkesiyle birlikte insanın göğsüne yumruk gibi iniyor.
Sayfa 60Kitabı okuyor
Bunu ister miydim emin değilim
Hayatın hep güzel yönleri kalmalıydı kişinin belleğinde.Çirkinlikler, acılar, bayağılıklar atılıp unutulmalı. Yaşanmamış gibi olmalıydı! Ama unutulması gereken şeyler de o kadar çoktu ki!
Sayfa 23Kitabı okuyor
...işler bir kere düzelince, kötü günler sanki hiç yaşanmamış gibi oluyordu.
Ahhh insan oğlu ahhh…
Komşular işlerine yarayan aşağılanmayı hiç unutmuyorlar ama işlerine gelmeyeni hiç yaşanmamış gibi unutabiliyorlardı.
