Akıp gidiyor. Geçip gidiyor. Yaşanmamış gibi, acıtmamış gibi, mutluluktan havalara uçurmamış gibi, sanki hiç var olmamış gibi aşklar, heyecanlar, hatıralar, insanlar, hayaller ve zaman. Silinip ufalanıyor her şey. Her şey zamanın girdabında sonsuz boşluğa iteleniyor.
Sonsuz boşlukta sayısız çocukluk hayali, gençlik heyecanı.
Şimdi yeni insanlar yeni hayaller. Onlar görevini tamamladıktan sonra yarın başka insanlar başka hayaller.
Ama giden her şey ömürden.
Ömürden.
Ömür geçip gidiyor.
Ah ömür...
Ömür Hanımla Güz Konuşmaları - Şükrü Erbaş
...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... ve
Yağmur
Vareden'in adıyla insanlığa inen Nur
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından
Rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat
En müstesna doğuşa hamiledir kainat.
Yıllardır bozbulanık suları yudumladım,
Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları,
Yağmur, seni bekleyen bir
bazen dilimin ucuna bi cümle gelicek gibi oluyor ama gelmiyor. içimde söylenmemiş, yazılmamış, yaşanmamış, görülmemiş, yürünmemiş, içinden çıkılmamış şeyler birikiyor. ben uyuyorum sonra, gece beni karman çorman rüyaların içine, sabah kendimin ve durmuş zamanın yanı başına bırakıyor. bi gün daha alıyorum, bi yaş daha, çok yaşlanıyorum ama hâlâ rahmimde kıpırdanıp duruyorum. "henüz görmedim ben dünyayı, daha konuşmadım ben senle hiç."
Ustaya sormuşlar "her şeyimizi kaybettik şimdi ne yapacağız.?" Usta da demişki " Hayatını sil baştan başlayacaksın hiç yaşanmamış gibi."
Beni şu an anlayın. Beni ölünce anlayamazsınız
Özellikle benim gibi on yedi on sekiz yaşlarındaysanız ve benim gibi şiir okuyup o duyguyu yüreğinin en derin köşesinde hisseden biriyseniz üzgünüm ki hayat çok zor bir yer oluyor.Bazen düşünüyorum da benim yaşlarımda ki bir çok insan gibi hayatım sadece sosyal medya batağına saplansaydı her şey daha kolay olurdu galiba. Ama bundan sonra istesemde olamaz çünkü bazı geceler Didem Madak okuyup sabaha kadar ağladım. Yüzüme, her kapı kapandığında daha fazla yaşamak için Tezer Özlü okudum.Şimdi kalkıp bunlar hiç yaşanmamış gibi herkes olamam. Aslında böyle olduğum için çok mutluyum fakat bazen düşüncelerimle baş başa kalınca çok kötü oluyorum.Özellikle Oğuz Atay gibi anlaşılmadığımı düşündüğüm zamanlarda hayata dair hiç ümidim kalmıyor sonra biraz düşününce beni anlayabilecek insanların şu an bir yerlerde olduğunu ve bir gün çıkıp geleceklerini biliyor gibi oluyorum.O yüzden filmlerle,kitaplarla ve yazarak hayata tutunmaya çalışıyorum.Bu yazıyı bir Şebnem Ferah şarkı sözüyle bitirmek isterim.
"Benim bir hikayem var sonunu yazmadığım.
Benim bir sevgilim var henüz tanışmadığım.
Benim umudum var.
Benim umudum..."