Anavarza kayalıklarında kocaman kartallar, şahinler, doğanlar, atmacalar. Her bir kartal bir uçak kadar kocaman.
Sayfa 210
Ötede, uzakta, günbatıda Anavarza kayalıkları, Anavarza kayalıklarında yıkık örenler. Yıkık örenlerde yılanların, bir de cinlerin, bir de perilerin padişahları...
Sayfa 210
Bunun hali en yaman. Yaman, fıkara. Ölümden de beter. Yangılı, sevdalı. Allah kimsenin başına vermesin. Sevda sevda derler behey yarenler, bilmeyene bir acayip hal olur.
Sayfa 203
Ağalar, zenginler, bezirganlar... Her şey onların elinde. Onlar da yalnız paraya tapıyorlar. Allahları para. Enteresan, enteresan, çok enteresan...
Sayfa 182
Ben bu kılıcı otuz yıl döverek, nakış nakış, ayet ayet işleyerek yaptım. Horzumlu Şahı olsaydı bu kılıcı yapana bir ülke bağışlardı. Kanı çürük Osmanlı bile bir ülke verirdi, bu kılıcı yapanın şanına...
Sayfa 180
Ala gözlü Türkmenin ahını alan, azmış Osmanlı, sonuna kadar tahtında kalabilir miydi?
Sayfa 173
Alma fıkaranın, dostun, ananın, babanın, soyun sopun ahını, çıkar yavaşça yavaşça...
Sayfa 173
Yiğit kocamaylan vermez avını, ta ezelden kurt eniği kurt olur.
Sayfa 172
İşte her yıl böyle olur. Beş mayısı altı mayısa bağlayan gece Hızırla İlyas
dünyanın bir yerinde buluşurlar. Onlar buluştukları an dünyadaki bütün yaşam
durur, tekmil canlılar ölürler. Hemen sonra da daha gür, daha canlı, daha
doğurgan dirilirler. Ve biri mağrıptan, birisi de maşrıktan kopup gelen iki yıldız
gökyüzünün ortasında tokuşur, birleşirler. Birleşip ışık olurlar, yeryüzünün
üstüne top top sağılırlar.
Anadoluda karşımıza çıktı Kayseri dağı, Ağrı, Süphan, Nemrut, Binboğa, Cilo
dağı... Vardık Anadoluda da karşımıza çıktı Kızılırmak, Yeşilırmak, Sakarya,
Seyhan, Ceyhan suyu...
İnsanın işe yaramazının, zulüm etmişinin yüzü kocayınca işte böyle buruş buruş
olur, dağarcık gibi kötü kırışır.
İsmet Paşaya atıp
tutuyorlardı. Kim oluyor, kim oluyordu da bir Horasan erini kapısında
bekletiyordu! Sen bir yıllık İsmet Paşasın, o on bin yıllık Demirciler Ocağı piri
Haydar Usta
Dünya kurulduğundan bu yana dikili duran Türkmen soyu ağır ağır bitiyor. Şimdi de bizim ellerimizde can çekişiyor.
Sayfa 158
Varıp gübreliğe
konan kargalar, has bahçada gül kadrini ne bilir!
Sevda sevda derler, behey
yarenler, bilmeyene bir acayip hal olur.