Aleksandar Hemon Sözleri ve Alıntıları
Aleksandar Hemon sözleri ve alıntılarını, Aleksandar Hemon kitap alıntılarını, Aleksandar Hemon en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Ticaret odası, dünyanın en yüksek binası, en büyük bilmem ne, en işlek başka bir bilmem ne. Pronek camı indirdi ve yukarı baktı. Binaların tepelerini göremiyordu. "Bir hamamböceği evdeki mobilyaları böyle görür," dedi. "Hiç kuşkum yok," dedi Andrea.”
Sayfa 140Kitabı okudu
Göçmenlik ontolojik bir krizdir, çünkü şahsiyetinizin koşullarını sürekli olarak değişen varoluşsal şartlar altında müzakere etmeye zorlanırsınız. Yurdundan olmuş kişi, sistematik nostalji aracılığıyla anlatı istikrarı -işte benim hikayem!- için çaba sarf eder.
Sayfa 21Kitabı okudu
Yuva, orada olmadığınızı birilerinin fark ettiği yerdir.
Öyküsel hayal gücü, dolayısıyla da kurgu, temel bir evrimsel hayatta kalma aracı. Dünyayı hikayeler anlatarak, hayali benliklerimizle olan ilişkilerimizden insana dair bilgi üreterek işliyoruz.
Sayfa 184Kitabı okudu
Bir evlilik sona erdiğinde geriye çözülüp dağılmanın ağır dansı kalıyor .
Mesele ( meselenin iyi tarafı) şu , bir kere dibe vurdunuz mu yukarıdan başka gidecek yeriniz yoktur.
Savaş hem içselliği, hem de dışsallığı ezilmiş bir ruhun yassılığında eşitleyen fantastik bir gerçeklik.
Hayatım boyunca bildiğim yerlere , onları daha iyi tanımak ve daha önce aşırı aşinalıkla bulanıklaşmış ayrıntıları yakalamak üzere döndüm . Duygular ve yüzler , kokular ve manzaralar biriktirdim , Saraybosnanın mimarisiyle çehrelerini tam anlamıyla içselleştirdim . İçimin dış çevremden ayrılamayacğını yavaş yavaş anladım.
Maç yapacak birilerini bulup bulamayacağı konusunda ne düşündüğünü sordum . Mutlaka bulurum , dedi ; çünkü verici olup karşılığında hiçbir şey istemezseniz birileri illa gelip verdiğiniz şeyi alırdı.
Herşey sizden bahseder hale gelene kadar kendinizi düşünmek elbette kendine acımanın iltifatkar bir biçimidir.( sanki başka biçimi varmış gibi ) ve buna her zaman meyilli olmuştum.
O kadar yalnızdım ki ağlayabilirdim; hüzün dedikleri şey vardı üstümde; yuvarlanan bir taştım ve aşkta hep yalnızdım, kayıp otobanda bir adamdım işte…