Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Aleksandar Hemon
Aleksandar Hemon Yorumları ve İncelemeleri
Aleksandar Hemon yorumları ve incelemelerini, Aleksandar Hemon kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Aleksandar Hemon puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Aleksandar Hemon, Bosna Hersek’te doğmuş, 1992’de 28 yaşındayken turist olarak ABD’ye gitmiş ve ülkesinde savaşın patlak vermesi üzerine buraya göç etmiş. ABD’ye geldiğinde doğru düzgün İngilizce bilmiyorken, üç senede dili öğrenmekle kalmamış, İngilizce ilk romanını yayımlamış -tıpkı Nabokov gibi- ki böyle bir yeteneğe çok sık rastlanmaz şüphesiz. Hiçbir Yerdeki Adam da yazarın ikinci romanı ve gerek yazarın fikirlerini sözcüklere dökme biçimi gerekse anlattıklarıyla muazzam bir roman. Kitap, ABD’de bir göçmenin iş bulma sürecini anlatarak başlıyor ve bu karakterin iş görüşmesine gittiği yerde eski bir arkadaşıyla karşılaşması üzerine geçmişe giderek, farklı farklı dönem ve coğrafyalardan kesitlerle aslında yazarın kendi hikayesini anlatıyor. Çocukluğunu, büyüme sürecini, gençliğini okurken bir yandan da Yugoslavya tarihine, SSCB’nin dağılışına tanıklık ediyoruz. ABD’deki hikayesi üzerinden de Hemon, köken, geçmiş, göçmenlik, ırk, soykırım, aidiyet gibi kavramları oldukça akıcı bir kurguyla irdelerken, Manhattan projesine kadar birçok meseleye değiniyor ve o esnada kendi ülkesinde yaşanan katliamın başka yerlerdeki yankılarını da aktarıyor. Tüm bu derin meseleleri romana çok güzel yedirmiş Hemon. Zaten öyle bir anlatımı var ki, kitabın en başından sonuna kadar metne dahil hissediyorsunuz kendinizi. Son bölümüne ayrıca bayıldığım kitabı çok beğenerek okudum.
Aleksandar Hemon'un otobiyografik denemeleri, özelden yola çıksa da saptamaları ve duyarlılığıyla bir ülkenin trajedisini yansıtma başarısıyla, benzerlerinden ayrılıyor.
Hemon'un hayatlarından ilki savaş öncesi Saraybosna'sında yaşanıyor.Yeni doğmuş kız kardeşini kıskançlık nedeniyle, neredeyse öldürecek olan küçük bir çocuk olarak çıkıyor ilk kez karşımıza Hemon.Büyüdükçe milliyet bilincini keşfeden, bu keşifle duvara toslayan, gırgır, şamata peşinde koşarken, düzenledikleri partiyle Nazi sempatizanlığı yaftası yapıştırılıp, Devlet Güvenlik Bürosu'na çağrılan genç Hemon ve arkadaşlarını tanıyoruz, ilerleyen sayfalarda.Futbolu ve Amerikan müziğini seviyor bir de.Edebiyata da düşkün.
Bir şekilde, kısa süreliğine Amerika'ya giden Hemon, uzun süre Saraybosna'ya dönemeyeceğinin farkında değil.Bir yandan vatan, aile özlemi, diğer yandan Amerika'da göçmen olmak, bir hayat daha demek oluyor, Hemon için.
Ailesinin, arkadaşlarının Saraybosna'da yaşadıkları trajediyi anlatıyor zaman zaman.
Ailenin de Kanada'ya göçü, insanın içine su serpse de, yaşanılanları unutturmuyor, değiştirmiyor.
Savaş sonrası Saraybosna'ya gelen Hemon, kendi Saraybosna'sını arıyor.
Kitabın son bölümünde Hemon'un evlendiğini, çocuk sahibi olduğunu görüyoruz.Bambaşka bir hayat daha... Küçük kızının amansız hastalığa yakalanması, ailece verdikleri mücadele, yüreğinizi sızlatıyor.Sızlatmak hafif kaldı, hüngür hüngür ağlıyorsunuz.
Çok ironik, çok acıtıcı, hem ağlatan hem güldüren denemeler toplamı, Hayatlarımın Kitabı.
Çok sevdim.
Bütün kitap boyunca bir mizah içerisinden seslenen Hemon konu çocuğu olunca kendi benini saklayamıyor. Baba olmayan insanı bile ürkütüyor söyledikleriyle. Kaldı ki bu adam keskin nişancıların insan avına çıktığı zamanlarda bile mizahı elden bırakmıyor. Sonu çok hüzünlüydü. Kusturica'da alışık olduğum Balkan mizahını (karamizahı belki) burada da çok sevdim. Hemon'dan ilk kitabımdı ve annesi Bosna'da doğmuş biri olarak çok yakın buldum.
Yazara dair hiçbir fikrim yok. Saraybosna'da yaşamış olmasına rağmen milliyetine dair de bir fikrim yok ki zaten "Sen nesin?" sorusunun manasızlığından bahsediyor kitapta da. Bosnalı, Hırvat ya da Sırp kim olursa olsun savaşın etkilerinden muaf kalamıyor. Yazar ABD'ye ailesi de Kanada'ya göç ediyor bu yüzden. Vatanlarının neresi olduğunu bilemeden, ne geride bıraktıkları ülkeye ne yaşadıkları ülkeye ait olamamayı, arada kalmışlığı çok güzel anlatmış. İzole bir biçimde sosyalizmin hüküm sürdüğü bir ülkeden, aşırı liberal bir ülkeye göç etmenin verdiği şaşkınlık da dahil. Yazarın tüm hayatına ya da hayatlarına tanık oluyoruz savaş, göç, ait olamama... Tüm bunları o kadar yalın bir dille anlatıyor ki son bölümün vuruculuğu da belki bundan kaynaklı.
1908’de chicago’da polis müfettişi anarşist ve suikastçi olduğu iddiası ile bir yahudi gencini öldürür hem de kendi evinde, 100 yıl sonra Boşnak asıllı taze Amerikalı bir taze yazar da o gencin elim hikayesini yazmak için yola çıkar. Anlatıcı yazar hem hikayeyi kovalıyor hem kendi varlığını sorguluyor . (Bu arada araştırma için çıktığı yolculukta ona eşlik eden bir de iç sesi var ki çok mühim şahsiyet) Kurgu içinde kurgu, lazarus metaforu cuk oturmuş, okunur bence #lazarusprojesi #aleksandarhemon
büyük beklentilerle almış olduğum kitabı maalesef büyük bir zorlamayla bitirebildim.yazar konuyu aktarırken o kadar çok farklı ve gereksiz detaylara giriyor ki asıl anlatacağı konudan insanı uzaklaştırıyor.temposu çok düşük ve yarım bırakmamak için çok zorladım kendimi.hiç beğenmedim