Hayır, aşk, ar duygusu ve gurur yüzünden yürek tapınağında gizlenen bu saf ve temiz duygu, saflık maskesinin gözlerinden cilve gözyaşları döken edepsiz sevevenlik değildir!
...
Ve yalvardım, ve sevdim, ve şarkı söyledim, ben, yoksul ve acılı şair! Ama boş yere taşıyor, inançla, aşkla ve dehayla dolu yüreğim!
...
Ah! İnsan, söyle bana onu, biliyorsan eğer, insan, tutkuların ipleri ucunda havada asılı, şu sıçrayan kırılgan oyuncak; hayatın yıprattığı, ölümün parçaladığı bir kukladan başka bir şey değil mi yoksa?
Çocukluk ve şiir! Birisi nasıl da gelip geçicidir ve nasıl da aldatıcıdır öteki! Bir kelebektir çocukluk, beyaz kanatlarını yakmak için gençliğin yalımlarına koşar, ve badem ağaçlarına benzer şiir: çiçekleri güzel kokulu ama meyvesi acı.