En Yeni Frank Magill Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Frank Magill sözleri ve alıntılarını, en yeni Frank Magill kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ben, sahip olduğum değil, varlığımın temel şartı olan, özgürlüğüme bağlılığım derecesinde esir oluyorum.
Sevgili Marcel hele de ki niye öyle ?
Kendi benliğini merkez edinen şahıs, liyakatsizdir. O kendini ve kaynaklarını başkaları için yararlı hale getirmez. Kendi benliği ile engellenmiştir. Açıklık
ve açık kalplilikten uzaktır. Başkalarını sevmekten yana kabiliyetsizdir, ve kendi durumunu anlamasını sağlayacak gerekli arkadaşlık duygusundan yoksundur. «O, kendi içine kapalı durur, sert kabuğunu kıramadığı şahsî deneyinin küçük dairesiyle sarılmıştır. Kendi tarafından bakılırsa liyakatsiz, başkaları tarafından bakılırsa yararsızdır.
Marcel
İnsan, insanlığını kaybetmek tehlikesiyle yüzyüze bulunuyor.Modern bürokrasi dünyası, bireyin faaliyetlerini devletin resmî kayıtlarıyla bir tutmaya meyillidir. Şahsiyet bir nüfus (kimlik) cüzdanına irca
edilmektedir. Böyle bir dünyada insan, biricik bir «ben»
olmaktan çok, rolünü bir başkasının alabileceği bir varlık olarak târif edilir.
Sevgi kendine hâs bir mal edinme türüdür . Seven, sevilenin sevgisini kendinin ve onun özgürlüğünü tahrip etmeden kendine maledinmek ister. Fakat bu sevgi bağı en sonunda sökülür. Çünkü bir kimseyi bir başka kimsenin hürriyeti uğruna materyal gibi yapmadan mutlak bir hürriyetten bahsetmek, imkânsızdır. Bu, sevgide gizli bulunan güvensizliğe işâret
eder. Seven her zaman bir obje, varlık haline getirilmek
tehlikesi içindedir.
Sartre
Ben, sahip olduğum değil, varlığımın temel şartı olan, özgürlüğüme bağlılığım derecesinde esir oluyorum.
Kötü niyet dışardan gelmez, onda şuurun kendi kendini etkilemesi vardır. Bu konuda Sartre, kendisine evlenmek arzusuyla âşık bir erkeğe rıza gösteren
bir kadını misal olarak alır. Kadın kendini seven erkeğin niyetlerine tamamen vâkıftır, ve biraz sonra neye karar verdiğini söylemesi lâzım gelecek. Erkek onun ellerini okşadığı zaman kararın hemen verilmesi istenmektedir. Şâyet ellerini verirse aşığını ümitlendirecek ; elini çekerse belki de âşığı ile gelecek bir bağlantı kurması imkânsız olacaktır. Kadın kararını geciktirmeden vermelidir. İşte bu noktada kötü niyet sahneye girer. O elini erkeğin eline terkettiği zaman bunun farkında değildir, dünyasının aydınlandığını ve ruhunun bedeninden ayrıldığını duyar. Böylece bedenini bir eşya, bir obje, daha doğrusu «Kendi başına varlık» haline çevirir. Eli, bedenine kabul eden ne de karşı duran bir eşyaya döner. Kendisine de bedeni gibi kendi başına varlığın objektifliğini
vererek «kendisi için» den bir kaçış hareketi gösterir. Sübjektifliğini, hürriyetini ve karar verme sorumluluğunu kaybeder. Bir kelimeyle, o kötü niyet’le var olur.
Sartre
«Kötü niyet» hürriyetten faydalanarak onu ortadan kaldıran bir kendi kendini aldatmadır. Kötü niyet
yalan söylemeğe benzer, fakat yalanın ayni değildir. Yalan söyleyen bir kimse hakikati başkalarından gizler. Kötü niyetli kimse ise hakikati kendinden gizler.
Sartre
«İnsanın kendi hürriyetinin şuuruna ermesi sıkıntı ile olur, yahut daha iyisi, sıkıntı varlık şuuru olarak hürriyetin habercisidir. Sıkıntı vasıtasıyla hürriyet kendini ve kendi sorusunu açığa çıkarır.»
Sartre’ın ontolojisi, İmmanuel Kant’ın tenkid felsefesinin, Edmund Husserl’in «Fenomenolojik dönüş»ünün ve Martin Heidegger’in Dasein ile ilgili ontolojisinin izlerini takip eder.
Sıkıntı insanın gerçek yüzünü örten dış olayların güven vericiliğini kırarak ona dünyayı acaip ve korkunç bir halde gösterir. Hergünkü hayatın güvenilen dünyası birdenbire gözden düşer, önceleri hoşnutluk veren, şimdi yabancı ve üzücü olur. Dünyanın daha fazla verecek bir şeyi kalmaz. Onun önceden anlamlı oluşu şimdi anlamsızlığa döner. Bütün barınaklar ve destekler ortadan kalkar. Hiçbir şey ayakta durmaz
Dedikodu herkesçe makbul görülen, günlük yaşayışla ilgili, halkın kötü zanna dayanan tefsirlerini tekrar eden, ve doğruluğu tespit edilmemiş konuşma tarzıdır. Sadece bu günü aksettiren klişelerin tekrarıyla ilgilenmesi ve «anonim kişi» nin dünyasına ait düşüncelerle daralmış olması dolayısıyla, dedikoduda hiçbir kesin hoşnutluk görülmez.