Frank Magill Sözleri ve Alıntıları
Frank Magill sözleri ve alıntılarını, Frank Magill kitap alıntılarını, Frank Magill en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ahlâkın merkezi bireydir, ve ahlâk bakımından tam bir insan olmak, her bireyin temel görevidir; her bireyin gerçek bir insan olma şartıyla doğduğu, ahlâkın önceden farzettiği bir şeydir.»
Sıkıntı insanın gerçek yüzünü örten dış olayların güven vericiliğini kırarak ona dünyayı acaip ve korkunç bir halde gösterir. Hergünkü hayatın güvenilen dünyası birdenbire gözden düşer, önceleri hoşnutluk veren, şimdi yabancı ve üzücü olur. Dünyanın daha fazla verecek bir şeyi kalmaz. Onun önceden anlamlı oluşu şimdi anlamsızlığa döner. Bütün barınaklar ve destekler ortadan kalkar. Hiçbir şey ayakta durmaz
Genel fikirler özel varlıkların özetlenmiş şekilleri olan özlerdir, ve reel bir karaktere sahip olmaları özel durumlara bağlı olmalarına göredir. Özel durumlar fertlere aittir, ve daimi oluş hareketi içinde durmadan yenilik kazanırlar. Genel fikirler de bu yenilik hareketine bağlı kaldığı müddetçe dogmatik olmaktan çıkarak reel karaktere bürünürler.
Egzistansiyalizmin üzerinde durduğu başlıca fenomen sıkıntıdır.
Sevgili Marcel hele de ki niye öyle ?
Kendi benliğini merkez edinen şahıs, liyakatsizdir. O kendini ve kaynaklarını başkaları için yararlı hale getirmez. Kendi benliği ile engellenmiştir. Açıklık
ve açık kalplilikten uzaktır. Başkalarını sevmekten yana kabiliyetsizdir, ve kendi durumunu anlamasını sağlayacak gerekli arkadaşlık duygusundan yoksundur. «O, kendi içine kapalı durur, sert kabuğunu kıramadığı şahsî deneyinin küçük dairesiyle sarılmıştır. Kendi tarafından bakılırsa liyakatsiz, başkaları tarafından bakılırsa yararsızdır.
Sartre
Ben, sahip olduğum değil, varlığımın temel şartı olan, özgürlüğüme bağlılığım derecesinde esir oluyorum.
İnsan, sadece olduğu değil, aynı zamanda olabileceğidir. Kendini dünyaya atılmış olarak bulan insan, aynı zamanda dünyasına yeni bir şekil vermek için,hürriyet ve sorumluluk denemesinde bulunur, ve kendi ilgileriyle kendini yeniden yapar.
Kötü niyet dışardan gelmez, onda şuurun kendi kendini etkilemesi vardır. Bu konuda Sartre, kendisine evlenmek arzusuyla âşık bir erkeğe rıza gösteren
bir kadını misal olarak alır. Kadın kendini seven erkeğin niyetlerine tamamen vâkıftır, ve biraz sonra neye karar verdiğini söylemesi lâzım gelecek. Erkek onun ellerini okşadığı zaman kararın hemen verilmesi istenmektedir. Şâyet ellerini verirse aşığını ümitlendirecek ; elini çekerse belki de âşığı ile gelecek bir bağlantı kurması imkânsız olacaktır. Kadın kararını geciktirmeden vermelidir. İşte bu noktada kötü niyet sahneye girer. O elini erkeğin eline terkettiği zaman bunun farkında değildir, dünyasının aydınlandığını ve ruhunun bedeninden ayrıldığını duyar. Böylece bedenini bir eşya, bir obje, daha doğrusu «Kendi başına varlık» haline çevirir. Eli, bedenine kabul eden ne de karşı duran bir eşyaya döner. Kendisine de bedeni gibi kendi başına varlığın objektifliğini
vererek «kendisi için» den bir kaçış hareketi gösterir. Sübjektifliğini, hürriyetini ve karar verme sorumluluğunu kaybeder. Bir kelimeyle, o kötü niyet’le var olur.
Dasein’ın olay özelliği, onun kaderidir
Ölüm hissedilir ve insan hayatını değiştirecek derecede önceden yaşanılan bir fikir olarak kendisine bağlanılır. Eğer ölüme varoluşçu bir tarzda bağlanılırsa, o zaman her karar, kendine hâs bir önem kazanır. Eğer ölüm, başa gelmesi çok yakın bir ihtimalse, her seçim, ölçüye sığmaz bir mânâ taşır, ve her an kesin ahlâkî hareket için biricik bir vesile olur. Kısacası ölüm, hayatı değiştirir
Sartre
«Kötü niyet» hürriyetten faydalanarak onu ortadan kaldıran bir kendi kendini aldatmadır. Kötü niyet
yalan söylemeğe benzer, fakat yalanın ayni değildir. Yalan söyleyen bir kimse hakikati başkalarından gizler. Kötü niyetli kimse ise hakikati kendinden gizler.
Egzistansiyalizmde bu kadar önemli olan bu fenomenin nasıl ortaya çıktığı sorusu tabii olarak zihinleri kurcalar.Bu, genel olarak insanın durumlarındaki bozulma ile ilgilidir. Böyle
bir bozulma ben’in içsel hareketinin durmasına ve bu içsel hareketten ayrılmayan dünyasının yıkılmasına sebep olur. Günlük hayatın kısır ilgilerini aşarak hayata taze ümit ve arzularla bağlanan, genç ruhun sahibi bir kimseyi düşünelim. Böyle bir kimse ümitlerini suya düşüren kötü durumlarla karşılaşırsa hayal kırıklığına uğrar. Hayal kırıklığının yarattığı yıkıntı bazen ruhta kuvvetli bir baskı etkisiyle belirir. İşte sıkıntı dediğimiz şey budur.
Geçmiş hatıralarla elde tutulur, gelecek cesaretle karşılanır ve “an” kararlı aksiyon için yaratıcı “fırsat zamanı” olarak kabul edilir.
Sayfa 63Kitabı okudu
“İnsanın realitesi bir ıstıraptır. Çünkü o, varamadığı bir tamlıkla taciz edilmektedir. “ Jean Paul Sartre.
Sayfa 21Kitabı okudu
Dasein’ın «olay özelliği» insanın terkedilmişliğini veya atılmışlığını karakterize eder.