Hz. Mevlâna'yı Şems ile aynileştiren nasıl bir aşktı, ruhlarının birleşmesi nasıl bir bütünleşmeydi ki, asırlar geçtiği hâlde hâlâ gıptayla söylenmekte... Nasıl bir özdeşleşmeydi ki, "bir" olarak anılmakta... Nasıl bir coşkuydu ki, iki coşkun denizin kavuşması olarak görülmekte... Nasıl bir kutluluktu ki, O'nun kudreti karşısında
Her an bizimle olduğundan hiç şüphe edilmeyen şefkât ve merhamet sahibi Yüce Bir Yaratıcımız varken, yine de zaman zaman kendimizi yalnız, çaresiz ve kimsesiz hissederiz. Bu tümüyle, bizlerin O'ndan uzak durmasıyla alâkalı bir durumdur.