Çocukluğumuzdaki dünya nereye gitti? Artık hiçbir şeyin dikkatimi çektiğini düşünmüyorum. Yaprakların kokusu ya da yürürken bileklerimize dolanan kuru akçaağaç yaprağının keskin kıvrımlarını bile anımsamıyorum. Şimdi arabada, penceresi sımsıkı kapalı kendi yatak odamda, parmaklarımın kavradığı parlak renkli telefonuma dayalı, dış dünyaya kapalı, yüreğim her şeye kapalı yaşıyorum.